Os dados do reloxeiro

PROHIBIDO MEXAR SUBSTANCIAS PERIGOSAS
Todos sabemos que tirar unha pila con mercurio ou outras substancias ao lixo
é un acto pouco respectuoso co medio natural xa que pode contaminar
grandes cantidades de auga e, a través desta, plantas e animais. Cun pouco
de sorte ese mesmo mercurio pode rematar formando parte do noso menú:
hoxe, de primeiro, “polo ao duracell”. No ecosistema máis ou menos pechado
polo que paseamos as nosas penas e alegrías as substancias circulan
continuamente, saltando de líquido a sólido, de vexetal a animal, da terra ao
ceo. Os científicos están empezando a preocuparse por algo tremendamente
obvio: que pasa coas menciñas e co resto de substancias químicas que se
consumen a diario? É posible que os antidepresivos que consumen os franceses
terminen embotellados coa etiqueta “Evian”?
A maxia non existe: átomos, moléculas, compostos químicos de boas e
malas familias non desaparecen, nin soben ao cosmos acompañados
dunha saba branca coma Remedios la Bella, senón que simplemente
cambian de mans. Algúns destes ciclos, como o do nitróxeno ou o do
carbono, lévanse estudando desde hai moito tempo e coñécense con
bastante profundidade. De feito, a modificación destes ciclos básicos
para o funcionamento dos ecosistemas é probablemente a afronta máis
grave que a actividade desbocada da nosa especie lle está a infrinxir ao
planeta.
Agora que xa se ten boa idea do baile das substancias naturais esenciais
no funcionamento dos ecosistemas, empezan a entrar en escena e a
crear preocupación nos científicos os compostos químicos producidos
pola sociedade occidental que, sen pedir licenza, queren entrar a formar
parte destes ciclos básicos. Hai pouco asistín a unha charla en que o