Os dados do reloxeiro

158 Os dados do reloxeiro
e campesiño, cada parella de namorados, cada nai e pai, e neno esperanzado,
inventor e explorador, cada mestre de moral, cada político
corrupto, cada ‘superestrela’, cada ‘líder supremo’, cada santo e pecador
na historia da nosa especie viviu aquí, nunha mouta de po. A Terra é un
lugar moi pequeno nun vasto escenario cósmico. Pensa nos ríos de
sangue derramados por todos eses xenerais e emperadores que, na súa
gloria e triunfo, puideron converterse nos donos momentáneos dunha
fracción dunha mouta de po. Pensa nas crueldades sen fin feitas polos
habitantes dunha esquina deste píxel sobre os dificilmente distinguibles
habitantes de calquera outra esquina, que frecuentes os seus malentendidos!,
que dispostos están a matarse uns a outros!, que ferventes os
seus odios!”.
Un intento coa ecuación Drake
Mais volvamos ao principio; cantas posibilidades hai de que existan
outras moutas de po similares á nosa? Pode facerse un cálculo
aproximado utilizando unha ecuación desenvolvida polo científico
Frank Drake en 1961; trátase da simple multiplicación de varios
factores: N= N* fp ne fl fi fc fL.
N, o número que andamos a buscar, representa a cantidade de
civilizacións na Vía Láctea capaces de comunicarse con outros planetas
e depende dos seguintes valores:
- N*: número de estrelas na Vía Láctea. A estimación actual é duns 400
mil millóns. (Nalgunhas formulacións da ecuación utilízase a variable R
en lugar de N*. R é a taxa de formación de estrelas adecuadas para a
aparición de vida).
- fp: a fracción de estrelas con sistemas planetarios. Os cosmólogos
calculan que entre un 20-50% das estrelas poden ter planetas dando
voltas arredor delas.
- ne: o número de planetas, por cada unha desas estrelas, que son
ecoloxicamente propicios para a vida –esa “vida”, é claro, non precisa
parecerse á que existe na Terra–. Calcúlase que entre 1 e 5.