Os dados do reloxeiro

INSTRUCIÓNS PARA VER MEDIANTE BERROS
Anoitece, os morcegos aparecen, andan á caza de avelaíñas e outros insectos.
Aparentemente todo transcorre en silencio, só escoitamos un lixeiro revoar.
Mais esta é unha caza ruidosa e de alta tecnoloxía, a ferramenta de guía son
os ultrasóns. Afortunadamente as frecuencias destes berros están fóra do
rango dos nosos oídos.
Os humanos utilizamos a vista para orientarnos polo mundo adiante,
aproveitando a luz reflectida. Mais hai outras estratexias para xerar
unha imaxe do contorno: pode usarse, por exemplo, o magnetismo da
Terra (ver artigo seguinte) ou o son reflectido nos obxectos. Se nos
pomos en fronte dunha montaña alta e vertical e pegamos un forte
berro, recibiremos ao cabo dun pequeno tempo o eco, que é o reflexo
do son emitido. Medindo o tempo que vai entre o berro e o eco
podemos calcular a que distancia se encontra a montaña. Este sistema,
que pode chegar a ser tan preciso como a visión, chámase
ecolocalización e foi inventado polos morcegos e golfiños moito antes
que os enxeñeiros humanos desenvolveran o sonar –que vén sendo o
seu equivalente tecnolóxico–. Emporiso, fabricar un equipo de
ecolocalización suscita moitos problemas técnicos; como fan estes
animais para solucionalos? Algunhas das respostas aínda non deixan
durmir a biólogos e enxeñeiros.
Dous problemas básicos
Problema 1: precísase unha fonte emisora de ondas sonoras. Os bichos
que utilizamos a luz para orientármonos temos unha fonte de emisión
gratis: o Sol. A luz viaxa polo espazo, é reflectida polos obxectos e
captada polo noso sistema visual, somos simples receptores. Morcegos