Os dados do reloxeiro

A MEMORIA DE CANDO NON EXISTIMOS
Por que durmimos? A que se debe esa necesidade tan inevitable que nos
envolve todos os días? Por que é necesario ficar inconscientes, a expensas de
amigos e inimigos? Algo tan crucial, e potencialmente perigoso, debe ter unha
función importante para a vida, senón xa tería desaparecido co devir
evolutivo. Hai moitas teorías que tentan explicar a función do sono, mais só
unha delas está sendo claramente confirmada polos experimentos: durmir é
necesario para aprender, para fixar na memoria os sabores novos de cada día.
Todos os días –ou case todos–, durante unhas 8 horas, o teu estado
consciente desvanécese e “desapareces” do mundo. Durante ese tempo
a maioría dos teus músculos están literalmente paralizados, perdes a
capacidade de regular a temperatura do corpo e diminúe, case até
bloquearse, a función dos teus sentidos –vólveste funcionalmente cego
e xordo, e perdes o tacto–. Algo importante ten que pasar para tanto
sacrificio: o cerebro e o resto do sistema nervioso non están
“durmindo”, senón que funcionan a toda máquina, a misión é
aproveitar ese tempo para reorganizar o acontecido polo día, pór cada
cousa no seu sitio e, desa maneira, ao día seguinte, espertar
exquisitamente preparado para seguir aprendendo e saboreando a vida.
Os días que isto non ocorre, cando nos privamos desas horas de sono,
a aprendizaxe é moito menos eficaz e o corpo, mediante silenciosos
berros, avísanos de que o sistema precisa reorganizarse: estamos
esgotados.
A teoría do cansazo físico
Durante moito tempo creuse que o sono era un estado pasivo, un
colapso enerxético do organismo ao que se chegaba despois dun día de