Os dados do reloxeiro

PRESENTACIÓN
Hai tempo que coñezo a Xurxo Mariño. Dende que era un estimulante
alumno na Facultade de Bioloxía da Universidade de Santiago de
Compostela. Si, hai ben tempo.
Pero cómpre que diga por que penso que Xurxo era un alumno
estimulante. Porque non lle bastaba coas explicacións que se lles daban
na clase ao conxunto dos alumnos. Alí, no medio dela, levantaba a man
e preguntaba sen reparo ningún. Era un deses rapaces que teñen a teima
de preguntar, benditos eles, pois sempre son un estímulo para os
profesores. Por eses mozos corre a inquedanza do saber e de profundar
nos coñecementos, pois as súas preguntas son sempre do mesmo xeito:
Por que? Para que? Como? Preguntas que, dende Aristóteles, veñen
sendo o principal incentivo de calquera tipo de estudo e, mesmo, de
investigación. Moitas desas preguntas non teñen resposta doada, cando
a teñen, pero outras aínda agardan por ela. Velaí un dos obxectivos da
ciencia: dar resposta ás teimas que presentan as nosas ansias de
coñecemento e de explicación do noso contorno.
Naquel tempo, Xurxo era un alumno mesturado coas inquedanzas
cotiás dun rapaz da súa época: nin foi alleo ás novas expresións do
pensamento ou da creación, nin aos coñecementos populares da súa
terra. Hoxe Xurxo xa veu pasar o tempo mentres os soños de rapaz
foron madurando. Agora, xa doutor en Bioloxía, é posuidor dun sólido
currículo investigador, con amplas estadías en centros estranxeiros.
Nunha destas estadías empezou a escribir unha serie de artigos de
divulgación. Uns traballos interesantes posto que trata de temas en que
máis dun ten cavilado. Pero trátaos con aquela delicadeza e aquel rigor
propios de quen sabe do que fala e de quen sabe que a través dos máis