49-50

türk tabipleri birliðim e s l e k i s a ð l ý k v e g ü v e n l i k d e r g i s ikesimlerden işçilerin ezilmişliğinin de azami sömürülmesinitemel bir “istihdam politikası” halinegetirmektedir. Ezilenlerin alt koşullardan işçileşmesi,genellikle bir konum artışı ve bağımlılıktanözgürleşme sağlamadığı gibi, yaşamlarında karşıkarşıya oldukları zorluklar, engeller, angaryalar,kısıtlamalar, gerici baskı ve saldırılar da artmaktadır.Örneğin kadınlara dönük şiddette son yıllardayaşanan büyük çaplı artış ile Ulusal İstihdam Stratejisi(kadınların daha yığınsal olarak işgücü piyasasınagirme eğilimi) arasında belirgin bir korelasyonvardır. Kadınların ücretli çalışma yaşamına girmesiylekazandığı göreli ekonomik bağımsızlık veözgüven duygusu, toplumla bağını erkek dolayımıyladeğil daha dolaysız kurma çabasıyla birlikte,erkek egemenliğine tehdit olarak algılanmaktadır.(9) Tüm diğer ezilme, bağımlılık, eşitsizlik ilişkileridaha dolaysız ve derinlemesine ücretli kölelikilişkisi ile kaynaşmakta, ondan bağımsız ele alınamazhale gelmektedir.Üretim ilişkileri ile birlikte mülkiyet ilişkileri dedeğişmektedir. Özel mülkiyetin Marksist tanımı,“başkalarının emekgücünden yararlanma yetkisi”dir.(10) Neoliberal kapitalist üretim ilişkileri,kapitalistlerin çalıştırdıkları işçilerin emek gücüüzerindeki ve kapitalist sınıfın toplumsal emekgücüüzerindeki mülkiyet hak, yetki ve otoritesini,hem resmen hem de fiilen genişletir.İşçinin kendisi için çalıştığı gerekli emekzamanile kapitaliste artıdeğer ürettiği karşılıksızemek-zaman arasındaki ayrım ve ilişkinin belirsizleşmesi,tüm esnek çalıştırma biçimlerinin ruhudur.Böylelikle kapitalistin işçiyi dolandırması fevkaledekolaylaşır. Bununla da kalmaz, karşılığı ödenenve ödenmeyen emek-zaman arasındaki ayrımınbelirsizleşmesi, çalışma mekanı ile yaşammekanı, çalışma zamanı ile serbest zaman arasındakiayrımların da belirsizleşmesine doğru genişler.Kapitalist üretim ilişkileri, fabrika ve işyerlerindentaşıp evleri ve yaşam alanlarını da kolonize ediyor.İş tanımlarının da belirsizleşmesiyle, her şey iş, heryer işyeri, tüm zamanlar çalışma zamanı halinegeliyor.Özetle: Bir dönemki sermaye birikiminin gelişmesininve örgütlenmesinin biçimi olan ulus, ulusdevlet, kamu, eğitim, aile, din, işbölümü gibi kategorive kurumlar, eski biçimleriyle, onun engelihaline gelmişlerdir. Bu kurumların her birindekibitmez tükenmez kriz, yeniden yapılandırma, restorasyonsarmallarının en derindeki nedeni budur.Bu yüzden burjuvazi ve mali oligarşisi bu kurumlarınher birini toplumsal emek üretkenliğini (toplamtoplumsal mutlak ve göreli artıdeğer üretimkapasitesini) artıracak biçimde yeniden yenidendüzenlemeye çalışmaktadır. “Katı olan her şeybuharlaşıyor” ve rejimin, ailenin, eğitimin, toplumsal-teknikişbölümünün tüm yeniden düzenlemeleridaha kemikleşmeden eskiyor. Burjuvazi ve malioligarşisinin AKP eliyle yaptığı tüm yenidendüzenlemeler de daha konsolide edilemedenAKP’yle birlikte yeniden sarsılıyor. Sınıflar arası,sınıf kesimleri arası, uluslararası güç mücadeleleriyletüm siyasal-toplumsal kurum ve ilişkiler yenidensüreçleniyor. “Üretimin sürekli altüst oluşu,bütün toplumsal kurum ve ilişkilerdeki düzeninkesintisiz bozuluşu, sonu gelmez belirsizlik ve hareketlilik”günümüz kapitalist toplumunu ve sermayeninyeni bir birikim organizasyonuna doğru geçmekteoluşuyla eşitsiz, düzensiz, kesintili, çatışmalısiyasal-toplumsal dönüşüm sürecini de karakterizeeder. Fakat tüm bu krizler, yeniden yapılandırmalar,restorasyonların genişleyen sarmalı ve “sonugelmez belirsizlikler” içinde bir belirginlik arayacaksakiki şeye bakmak yeterlidir:Birincisi, “toplum hep belli bir toplumsal emeküretkenliği düzeyi üzerinde örgütlendiğinden, herüretkenlik artışı toplum üzerinde karıştırıcı bir etkiyapar… Emek üretkenliğinin her yükselmesi düzeninyenibaştan kurulmasına adım adım zorlar.”(11) Sermayenin yeni birikim stratejisinin özü,toplumsal emek üretkenliğini (toplam toplumsalmutlak ve göreli artıdeğer sömürüsünü) yeni birdüzeye çıkarmak olduğundan, bu siyasal-toplumsalilişkiler düzeninin durmaksızın bozuluşu ve yenidendüzenlenmesi ile el ele gider. Birkaç yıla yayılabilecekbugünkü rejim krizi ve çatışmalarınınnasıl bir yeniden düzenlemeler silsilesine varacağınıkestirmek zor da olsa, yalnızca kendi yolunuaçmaya devam eden Ulusal İstihdam Stratejisinebakarak, bunun toplumsal emeğin daha ağır sömürülmesi,değersizleştirilmesi ve tahakküm altınaalma düzenlemesi olacağını öngörmek zor değildir.Fakat, ikincisi, maç yalnızca burjuva güçler arasındadeğildir. Rejim krizinin derinleşmesindetarihsel bir rol oynayan Haziran Direnişinin tabanıve ağırlığı henüz bir sınıf karakteri kazanmamış29Temmuz-Aralık 2013