Jak organizować edukację uczniów ze specjalnymi ... - Zespół Downa

Jak organizować edukację uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi• Edukacja polonistycznaUczeń z niepełnosprawnością może mieć trudności w porozumiewaniu się werbalnym;może mieć problem ze zrozumieniem intencji wypowiedzi innych (np.dziecko z wadą słuchu, niepełnosprawnością ruchową) oraz komunikowaniemswoich potrzeb i odczuć. Stąd istnieje potrzeba wprowadzenia standardowej (alternatywnejlub wspomagającej) metody komunikacji.Uczniowie mogą mieć trudności z prawidłową gestykulacją, ponieważ nie wszyscymówią, a nawet jeśli mówią, to ze względu na zaburzenia ruchowe aparatumowy, nie panują nad tonem i głośnością wypowiedzi. Należy mieć na uwadze, żepismo ucznia z niepełnosprawnością nie zawsze będzie estetyczne (np. szczególnieucznia z niepełnosprawnością ruchową). Dopuszcza się u dzieci z dużymi problemamimanualnymi już od początku edukacji wprowadzenie komputera jakonarzędzia do pisania. Mogą pojawiać się także problemy z poprawnością ortograficzną,bo dzieci te mają trudności w zastosowaniu wyuczonych reguł. Nauczycielmusi mieć na uwadze, że samodzielne czytanie dłuższych tekstów przez dzieckoz niepełnosprawnością może być za trudne (dzieci te mają trudności z opanowaniemliter alfabetu, szybciej się męczą, trudniej się koncentrują, szybciej ich uwagarozprasza się, mogą mieć problem z przekładaniem stron książki, itp.).Uczeń z wadą słuchu może mieć trudności ze spełnieniem tego standardu zewzględu na ograniczone możliwości posługiwania się systemem językowym wewszystkich płaszczyznach: fonologicznej, morfologicznej, składniowej i leksykalnej.Problemy w komunikowaniu się będą więc znajdowały odzwierciedlenie zarównow nadawaniu, jak i w odbiorze treści. Rolą nauczyciela i zespołu specjalistówjest ukierunkowanie pracy z uczniem na doskonalenie systemu językowegow zakresie kompetencji komunikacyjnej i językowej.W kształceniu kompetencji komunikacyjnej należy dążyć, aby dziecko potrafiłokoncentrować uwagę na komunikatach przekazywanych mu przez nadawcęi starać się je zrozumieć w celu ustalenia reguł współdziałania. Należy także zadbaćo to, aby dziecko zwracało się bezpośrednio do rozmówcy zgodnie z regułamikomunikacyjnymi: społecznymi, sytuacyjnymi, pragmatycznymi. Regułyspołeczne zakładają, że dziecko posiada wiedzę i umiejętności dotyczące pełnieniaról społecznych; wie, jak należy zwracać się do rówieśników oraz osóbdorosłych a także stara się wykorzystywać odpowiednie środki językowe i towarzysząceim komunikaty gestowo-mimiczne do nawiązania i podtrzymaniakonwersacji. Ważne są także reguły sytuacyjne, dzięki którym dziecko potrafiadekwatnie zachowywać się i używać odpowiednich środków językowych i towarzyszącychim komunikatów gestowo-mimicznych, niezbędnych w ściśleokreślonych sytuacjach. Stosując natomiast reguły pragmatyczne dziecko stajesię coraz bardziej świadomym uczestnikiem procesu komunikowania się. Uczy73