Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Колумна<br />
КАКО МИ<br />
СТОИ ОВА?<br />
Eдна работа ме<br />
нервира од кога знам за себе.<br />
Мажи што одат како придружба со<br />
жените или девојките на шопинг. Што се влечат по<br />
нив и тврдоглаво одат од продавница до продавница. Што<br />
имаат нерви да одговараат: „Не, не ти се познава целулитот. А да<br />
си ја земеш белата? Супер ти е, ќе си ја носиш со црното сако“.<br />
Трпеливо чекаат пред преполни гардероби, на секои три секунди ја дигаат<br />
главата, за да не ја пропуштат нивната љубов и гордо да го дадат својот суд.<br />
Со оваа цела „fashion police“ категорија на мажи, не се гордеам но во речиси<br />
секоја прилика се имам однесувано дрско. Од ц'цкање, превртување очи, до гласно<br />
коментирање со другарка. Знаев дека мојот сопруг е вистинскиот за мене, кога ми кажа<br />
дека мрази шопинг. И никако не ги обвинувам жените што одат со партнерите во шопинг.<br />
Нејзино е размазено да бара да ја придружува, да трепка дека само од него сака да слушне<br />
како ѝ стои сѐ што купува, негово е изрично да ја одбие и џентлменски да ѝ каже дека<br />
секогаш е прекрасно облечена имаш другарки за таа работа. :)<br />
Така задлабочена во разгледување на нова колекција во мојата омилена продавница од<br />
нигде никаде го забележувам татко ми со розев капут во рака. Збунета го прашувам што<br />
прави, најкул ми одговара дека ја чека колешката на пауза да си купи нешто за на свадба.<br />
Безволно гледам во розевиот капут, барем да ја чекаше мајка ми - помислувам. За два<br />
дена во друга продавница, во истата поза и позиција го гледам мојот омилен најстрог<br />
професор од Правен факултет како мирно си ја чека жената. Толку достоинствено<br />
стоеше, со кафеава женска чанта и палто што одма армијата „чекачи“ почнувам да<br />
ги гледам со други очи. Па тоа се кавалери си викам, тие се всушност загрозен<br />
вид, џентлмени од стар ков. Додека шетам низ продавницата љубезно му се<br />
смешкам на еден од нив, закован пред гардеробата. Помислувам дека<br />
им е потребно поудобно катче, на овие луѓе, со олку сериозна<br />
улога. Излегувам од продавница сама, среќна и насмеана,<br />
има и други полиња кај што може мојот сопруг да<br />
ми покаже колкав џентлмен е.<br />
Ружица Антиќ<br />
118<br />
*Текстот не е лекториран со цел да се задржи автентичноста
Change language