Portret Magazine No8 xs

СЕКОЈ ПРЕСТОЈ ВО НЕПАЛ, АЗИСКИТЕ ЗЕМЈИ ИЛИ КОЈА БИЛО
ДРУГА ВИСОКА ПЛАНИНА ЗА МЕНЕ Е ДУХОВНА ХРАНА.
цело време бевме свесни за огромниот ризик што го носи таа
со секој чекор. Ова е единствениот врв каде што се качив од
втор обид, па затоа на планината ѝ пристапував со голема
претпазливост. Таму се најдовме на почетокот на сезоната
кога времето беше многу нестабилно и со екстремно ниски
температури до –45 Целзиусови степени и со ветрови преку
120 км/ч. Тоа ја отежнуваше ситуацијата и ни влијаеше на
мотивацијата. Сепак, ова е уште еден голем успех за мене,
бидејќи на врвот му пристапив со скии во телемарк стил.
За време на аклиматизацијата се качував и скијав од околу
4.900 метри. Научив колку е важно да си трпелив и истраен,
како физички, така и психички, и да знаеш да ги поместиш
сопствените граници.
АЈ: Пред неколку години влезе во светската историја како
првата жена Македонка која го искачи Монт Еверест. Кој е,
пак, твојот духовен Монт Еверест?
ИА: Секој престој во Непал, азиските земји или која било друга
висока планина за мене е духовна храна. Тоа се места каде што
физички се истоштува телото, но мислите се насочени само
кон едно... да се вратиш дома. Во меѓувреме, останува доволно
време за размислување, медитирање, цртање и пишување.
Умот станува сè поедноставен, а душата смирена. Планината
нè учи на вистинските вредности во животот, оние што ги
отфрла општеството. Умот достигнува друг стадиум, за жал
некомпатибилен со современото модернистичко општество во
кое со тешкотии повторно се враќаме.
МОНАСИТЕ ПРЕКУ ПОСЕБЕН РИТУАЛ СО МОЛИТВА НÈ
ИСПРАЌАА ВО ПОХОДОТ, БАРАЈЌИ БЛАГОСЛОВ ОД
ПЛАНИНАТА.
АЈ: Кое е значењето на твојата тетоважа на раката на која во
Непал ја испиша мантрата „Ом мани падме ум“?
ИА: Мантрата е еден вид олицетворение на сочувство. Особено
е важна за локалното население, а монасите преку посебен
ритуал со оваа молитва нè испраќаа во походот, барајќи
благослов од планината. Со тетоважата решив да го овековечам
успешното искачување на Монт Еверест, реализирајќи еден од
моите животни соништа, носејќи ја со себе и цела Македонија.
ВО ФАЗА НА АКЛИМАТИЗАЦИЈА ГРАДИМЕ ЗАСОЛНИШТЕ
ОД СНЕЖНИ ЅИДОВИ ОКОЛУ ШАТОРОТ, ТОПИМЕ СНЕГ
И ПОДГОТВУВАМЕ ХРАНА. А НА ВИСИНА ДОБИВАМ И
ИНСПИРАЦИЈА ЗА ПИШУВАЊЕ И СЛИКАРСТВО, ШТО ГО
СМЕСТУВАМ МЕЃУ ПАТОПИСИТЕ ВО МАЛИОТ ЏЕБЕН ДНЕВНИК
ДОДЕКА СЕ ТОПЛАМ ВО ВРЕЌАТА ЗА СПИЕЊЕ.
АЈ: Што сè излегува на површина кога човек е на надморска
височина на над 5.000 метри?
ИА: За мене, како за сликарка, пред сè многу е инспиративно
пејзажното опкружување. Тоа ме прави креативна и кон другите
теми што во моментот ми се моткаат низ глава. Таму имаме
ограничен избор на активности и ако не се движиме во некоја
фаза на аклиматизација, тогаш градиме засолниште од снежни
ѕидови околу шаторот, топиме снег и подготвуваме храна. На
висина често добивам инспирација за пишување и сликарство,