Dziady Dziady Poema Upiór¹

Patrz, jak się on zaprasza, jak śmieje się, mruga;
I usta już otworzył jak zdechłą ostrygę,
I oko zwrócił wielkie i słodkie jak figę.
do siebie
Wychodzą —
do enerała
Długie wiersze, ja bym piersi strudził.
do Ocera
Dobrze, że nie chce czytać, boby nas zanudził.
odielając się od grupy młodszej, ode drzwi, do stolika
A to jest rzecz okropna — słuchajcie, Panowie!
do dola
Niechaj Pan tym Ichmościom o Cichowskim powie.
Cichowski wypuszczony?
W więzieniu —
Przesiedział lat tyle
Ja myśliłem, że leżał w mogile.
Tchórzostwo
do siebie
O takich rzeczach słuchać nie bardzo bezpiecznie,
A wyjść w środku powieści byłoby niegrzecznie.
wycoi
Wypuszczony? — to dziwna.
Nie znaleźli winy.
Któż tu mówi o winach; — są inne przyczyny —
Kto długo był w więzieniu, widział, słyszał wiele —
A rząd ma swe widoki, ma głębokie cele,
Które musi ukrywać. — To jest rzecz rządowa —
Tajniki polityczne — myśl gabinetowa.
To się tak wszędzie dzieje — są tajniki stanu —
Ale Pan z Litwy, — a! a! — to jest dziwno Panu.
Panowie na wsi, to tak chcecie o cesarstwie
Wiedzieć wszystko, jak gdyby o swym gospodarstwie.
uśmieca się
Pan z Litwy, i po polsku? nie pojmuję wcale —
Ja myśliłem, że w Litwie to wszystko Moskale.
Władza, Dworzanin, Zdrada
Polak
Dziady 107