Dziady Dziady Poema Upiór¹

Powolna, bolesna, długa:
Śmierć ta dwie społem osoby ugodzi,
Lecz moje tylko zabija nadzieje,
Drugiej bynajmniej nie szkodzi.
Ona żyje, ona chodzi,
Kilka drobnych łez wyleje,
Potem w niej czucie rdzawieje,
I została na kształt głazu.
Ach, dwie osoby uderza od razu!
Lecz moje tylko zabiła nadzieje,
A jej bynajmniej nie szkodzi!
Kwitnie życiem, kwitnie zdrowiem.
Taką śmiercią umarła… kto? o nie… nie powiem!
Nieprawdaż, dzieci? straszniejsza daleko,
Gdy trup z rozwartą, ot tak, powieką.
Gotycyzm, Trup, Upiór
Dzieci uciekają.
Jednak umarła!… Kiedy płaczę, ręce łamię,
Zbiegli się ludzie dokoła,
Wyciągają długie szyje,
Jeden mówi, że ja kłamię,
Drugi potrąca i woła:
„Patrz, szaleńcze, ona żyje!”
do sięa
Nie wierz, choćby ci szyderce
Po tysiąc razy mówili:
Słuchaj, co mówi to serce:
Nie masz, nie masz Maryli!
po pauzie
Jeszcze rodzaj śmierci trzeci:
Śmierć wieczna⁶⁰, jak Pismo mówi.
Biada, biada człowiekowi,
Którego ta śmierć zabierze!
Tą śmiercią może ja umrę⁶¹, dzieci;
Ciężkie, ciężkie moje grzechy!
Przeciwko światu i przeciwko sobie
Cięższe twoje, niżeli przeciw Bogu, grzechy.
Człowiek nie jest stworzony na łzy i uśmiechy,
Ale dla dobra bliźnich swoich, ludzi.
Jakkolwiek w twardej Bóg doświadcza próbie,
Zapomnij o swym proszku, zważ na ogrom świata.
Ta myśl wielka pomniejsze zapały przystudzi.
Sługa boży pracuje do późnego lata,
Gnuśnik tylko zawczasu zamyka się w grobie⁶²,
Nim go Pan trąbą straszliwą przebudzi.
Grzech, Samobójstwo
Kondycja ludzka, Ksiądz,
Sąd Ostateczny, Praca
Vanitas
ziwiony
Księże! a to są czary? sztuka niepojęta!
⁶⁰śmierć wieczna — potępienie.
⁶¹tą śmiercią moe ja umrę — według odtwarzanych tu wierzeń, duch błądzący nie wiedział, jaki nań padnie
ostateczny wyrok losu.
⁶²zawczasu zamyka się w grobie — popełnia samobójstwo.
Dziady 34