Dziady Dziady Poema Upiór¹

.
W imię Ojca i Syna i Świętego Ducha.
Choroba, Grzech, Duch,
Modlitwa, Pobożność
On zapewne osłabiał. — Konradzie! — nie słucha.
.
Pokój temu domowi, pokój grzesznikowi!
Dla Boga, on osłabiał, patrz — miota się, dąsa,
To jest wielka choroba¹³⁵, patrz, on usta kąsa.
s. Piotr modli się
do Więnia
Mój Panie, idźcie sobie, a nas tu zostawcie.
Ale dla Boga! próżnych modlitew nie prawcie;
Podejmijcie go z ziemi, połóżmy do łóżka;
Księże Pietrze.
.
Tu zostaw.
Oto jest poduszka.
kłaie onrada
E, ja wiem, co to znaczy. — Czasem nań napada
Takie szaleństwo: długo śpiewa, potem gada,
A jutro zdrów jak ryba. Lecz kto wam powiedział,
Że on osłabiał?
Panie, ot byś cicho siedział.
Niech brat Piotr pomodli się nad waszym kolegą;
Bo ja wiem, że tu było — coś — tu — niedobrego.
Gdy runt odszedł, w tej celi hałas posłyszałem,
Spojrzę dziurką od klucza, a co tu widziałem,
To mnie wiedzieć. Pobiegłem do mojego kmotra,
Bo on człowiek pobożny, do braciszka Piotra —
Patrz na tego chorego: niedobrze się dzieje —
Dalibóg nie pojmuję — nic, i oszaleję.
Oszaleć? — Ej, Panowie, strzeżcie się, Panowie!
U was usta wymowne, wiele nauk w głowie,
A patrzcie, głowa mądra w prochu się taczała,
I z tych ust, tak wymownych, patrzaj — piana biała.
Słyszałem, co on śpiewał, ja słów nie pojąłem,
Lecz było coś u niego w oczach i nad czołem.
Wierz mi, że z tym człowiekiem niedobrze się dzieje —
Byłem ja w legijonach, nim wzięto w rekruty,
Szaleństwo, Dusza, Rozum,
Mądrość, Śmierć, Prawda,
Pozory, Grzech
¹³⁵o jest wielka coroba — wielką chorobą nazywano epilepsję.
Dziady 88