Publikacija SEP 2011 - Vilenica

СЕСТРАТА НА ЗИГМУНД ФРОЈД
Гоце Смилевски
Edna starica le`e{e vo mrakot na sobata i so sklopeni
o~i prebaruva{e po svoite najrani se}avawa. Tamu najde tri
spomeni: vo vremeto koga za nea mnogu ne{ta na svetot s# u{te
nemaa ime, edno mom~e & podade ostar predmet i re~e: “No`”;
vo vremeto koga s# u{te veruva{e vo bajkite, eden glas &
{epote{e za pticata koja so klunot si gi raskinuva gradite
i od niv si go otkornuva srceto; vo vremeto koga dopirite
& ka`uvaa pove}e od zborovite, edna raka se pribli`i do
nejzinoto lice i so jabolko go pogali nejziniot obraz. Toa
mom~e od nejzinite spomeni koe ja gali so jabolko, koe &
{epoti bajka, koe & podava no`, e brat & Zigmund. Staricata
koja se se}ava sum jas, Adolfina Frojd.
“Adolfina,” se slu{na vo mrakot na sobata. “Spie{”
“Budna sum,” rekov. Do mene na krevetot le`e{e sestra mi
Paulina.
“Kolku e ~asot”
“Verojatno okolu polno}.”
Sestra mi se bude{e sekoja no} i sekoga{ so isti zborovi
ja zapo~nuva{e istata prikazna:
“Ova e krajot na Evropa.”
“Na Evropa mnogupati & doa|al krajot.”
“]e n# ispoubijat kako ku~iwa.”
“Znam,” rekov.
“I ne ti e strav”
Mol~ev.
“Vaka be{e i vo Berlin 1933 godina,” prodol`i
Paulina. Jas ve}e ne se obiduvav da ja prekinam vo ona koe
mi go ima{e raska`ano mnogupati pred toa: “[tom Nacionalsocijalisti~kata
partija i Adolf Hitler dojdoa na
114