Publikacija SEP 2011 - Vilenica

lu|e podnesuvaa barawa, a samo po nekoj od niv dobiva{e
dozvola da ja napu{ti zemjata.
“[tom ne n# pu{taat slobodno da zamineme od zemjava,
toa zna~i deka imaat plan za nas,” re~e Paulina. Jas mol~ev.
“Najprvin s# }e ni odzemat, a potoa so nas }e polnat dupki.”
Nekolku dena pred toa vo stanot na na{ata sestra Roza bea
vlegle uniformirani lica, i & poka`ale dokument na koj
pi{uvalo deka stanot i site predmeti vo nego & se odzemaat.
“Sega na krevetite na koi spieja moite deca, spijat nekoi
oficeri,” re~e Roza ona popladne koga se doseli vo domot
vo koj `iveevme Paulina, Marie i jas. Dojde so nekolku
fotografii i malku ali{ta. I taka sega nie ~etirite sestri
`iveevme zaedno, kako nekoga{, vo ist dom.
“Me slu{a{ So nas }e polnat dupki,” re~e Paulina
poglasno.
“Sekoja no} mi go ka`uva{ istoto,” & rekov.
“I sepak ne pravi{ ni{to.”
“A {to bi mo`ela da napravam”
“Mo`e{ da odi{ kaj Zigmund i da go ubedi{ da pobara
izlezni vizi za nas ~etirite.”
“I kade }e odime potoa”
“Vo Wujork,” re~e Paulina. Vo Wujork `ivee{e nejzinata
}erka. “Znae{ deka Beatrisa }e se gri`i za nas.”
Koga se razbudivme idniot den, ve}e be{e pladne; ja zedov
Paulina pod raka i izlegovme od doma za da pro{etame.
Dodeka ~ekorevme po trotoarot, vidov kako po ulicata
minuvaat nekolku kamioni. Zaprea, od niv izripaa vojnici,
i n# napikaa vo edno od vozilata. Kamionot be{e prepoln
so prepla{eni lu|e.
“N# vodat vo smrt,” re~e sestra mi.
“Ne, ve vodime vo park, za da si poigrame so vas,” se smee{e
eden od vojnicite koi n# ~uvaa vo kamionot. Vozilata kru`ea
po evrejskiot kvart vo koj `iveevme i samo odvreme navreme
zastanuvaa za vo niv da bidat natovareni u{te lu|e. Potoa
navistina n# odnesoa vo park, vo Prater. N# isturkaa od
116