ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ

32Δερματοπάθειες της κύησηςγοειδούς ή κολλαγόνο XVII) (34). Τα αντισώματα κατάτης BP230 δεν ανευρίσκονται συχνά (10%) και συνυ−πάρχουν με αυτά της BP180. Ο τίτλος της αντι−BP180μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως προγνωστικός δείκτης,εφόσον με τη μέθοδο ELISA χρησιμοποιηθούν αντισώ−ματα κατά του κλάσματος NC16A (37,38).Στη διαφορική διάγνωση περιλαμβάνονται παθή−σεις που συσχετίζονται με την κύηση, όπως οι κνη−σμώδεις, κνιδωτικές βλατίδες και πλάκες της κύησης(άμεσος ανοσοφθορισμός αρνητικός), η κνήφη της κύ−ησης, το πομφολυγώδες πεμφιγοειδές (BP180, BP230,κλάση IgG4 αυτοαντισώματα) και η γραμμική IgA δερ−ματοπάθεια (γραμμική εναπόθεση IgA κατά μήκος τουδερμοεπιδερμικού συνδέσμου), η ερπητοειδής δερματί−τιδα (κοκκώδης εναπόθεση IgA κατά μήκος της χορι−οεπιδερμιδικής συμβολής), το πολύμορφο ερύθημα, ηδερματίτιδα εξ επαφής και τα δήγματα εντόμων. Ηπάθηση υποχωρεί συνήθως μέσα σε τρεις μήνες απότον τοκετό, αλλά στο περίπου 75% των περιπτώσεωνεμφανίζεται επιδείνωση κατά τον τοκετό ή αμέσωςμετά. Τα μεσοδιαστήματα των κυήσεων είναι ελεύθεραβλαβών, εκτός από λιγοστούς πομφούς που ενδέχε−ται να εμφανιστούν κατά την εμμηνορρυσία τις πρώ−τες εβδομάδες μετά τη λοχεία. Όταν η διάρκεια τωνβλαβών ξεπερνά τους 6 μήνες μετά τον τοκετό, τότε ηκατάσταση μεταπίπτει σε χρόνια. Το χρόνιο πεμφιγο−ειδές της κύησης σχετίζεται με τις πολλαπλές κυήσειςκαι το ιστορικό πεμφιγοειδούς της κύησης σε προ−ηγούμενες κυήσεις. Μετά τη χρήση αντισυλληπτικώνδισκίων ενδέχεται να υπάρξει επιδείνωση της νόσουσε γυναίκες με ιστορικό PG (32). Οι έγκυες πάσχουσεςαπό PG χρήζουν εντατικής παρακολούθησης. Οι ανο−σοσφαιρίνες μπορούν να περάσουν τον πλακούντακαι να προκαλέσουν παθήσεις στο έμβρυο. Έχει παρα−τηρηθεί γέννηση πρόωρων ή λιποβαρών νεογνών πουδεν μεταβάλλεται με τη χρήση συστηματικών στεροει−δών. Ωστόσο, δεν υπάρχει αύξηση της νοσηρότηταςκαι θνησιμότητας για το έμβρυο. Το 10% των νεογέν−νητων βρεφών μπορεί να εμφανίσει ήπιες δερματικέςαλλοιώσεις (κνιδωτικές, φυσαλιδώδεις, φλυκταινώδεις)οφειλόμενες σε μητρικά αντισώματα (34).Ήπια περιστατικά αντιμετωπίζονται με τοπικάστεροειδή και από του στόματος αντισταμινικά, ενώοι περισσότεροι ασθενείς χρήζουν πρεδνιζόνης απότο στόμα και ανταποκρίνονται σε 0.5mg/kg/ημέρα.Σπάνια οι δόσεις ξεπερνούν τα 80mg ανά ημέρα.Χολόσταση της Κύησης (CP)Πρόκειται για αναστρέψιμη μορφή χολόστασης μεσυχνότητα 1/1000−1500 που οφείλεται σε ορμονολογι−κούς, γενετικούς, περιβαλλοντικούς και διατροφικούςπαράγοντες. Είναι η δεύτερη αιτία ικτέρου σε εγκύ−ους μετά την ιογενή ηπατίτιδα. Ήπιες περιπτώσεις,χωρίς ίκτερο, αναφέρονταν στο παρελθόν ως prurigogravidarum. Εκδηλώνεται στο τρίτο τρίμηνο με ήπιο ή συ−νηθέστερα με έντονο κνησμό, που ξεκινά στο πρώτο καιδεύτερο τρίμηνο στο 10% και 25% των περιπτώσεωναντίστοιχα, αρχικά νυκτερινό, σε παλάμες και πέλματακαι σπανιότερα γενικευμένο. Ορισμένες φορές εμφανί−ζεται μετά από λοίμωξη ουροποιητικού. Συχνές είναι οιδευτερογενείς βλάβες (εκδορές), που εμφανίζονται 1−4εβδομάδες μετά την έναρξη του κνησμού με μη ειδικήκατανομή, ενώ οι πρωτογενείς βλάβες απουσιάζουν.Συστηματικά συμπτώματα όπως αίσθημα κόπωσης,ναυτία, έμετοι, ανορεξία μπορούν να συνοδεύουν τονκνησμό. Σκουρόχρωμα ούρα, ανοιχτόχρωμα κόπρανακαι ίκτερος αναφέρονται στο 20% των ασθενών (39)(Εικόνα χολόστασης της κύησης δίδεται στην εικόνα 8).Εικόνα 8. Χολόσταση της Κύησης.Παρατηρείται αύξηση ολικών χολικών οξέων (TBA),αν και τα ελαφρώς αυξημένα επίπεδα της τάξης των11μΜ, θεωρούνται φυσιολογικά σε προχωρημένη κύ−ηση σε υγιείς εγκύους. Οι Brites et al. ταυτοποίησαντα ακόλουθα χαρακτηριστικά για τη CP: TBA >11μΜ(φυσ/κες τιμές 4.6−8.7 μΜ), Cholic acid/chenodeoxycolicacid >1.5 (φυσ/κες τιμές 0.7−1.5), Cholic acid/TBA > 42%,Glycine conjugates/taurine conjugates 2μΜ (φυσ/κες τι−μές 0.6−1.5). Η ένταση του κνησμού και η βαρύτητα τηςνόσου γενικά σχετίζονται με τα επίπεδα των χολικώνοξέων (40). Παρατηρείται επίσης αύξηση των ηπατικώνενζύμων SGOT, SGPT, ALP. Ειδικότερα η αύξηση τηςALP δεν είναι χαρακτηριστικό υγιούς κύησης, όμως ητιμή της ανευρίσκεται αρκετά συχνά σε επίπεδα ανώ−τερα των φυσιολογικών τιμών, μειώνοντας την ευαι−σθησία της, 5’nυcleotidase, cholesterol, triglycerides. Η