ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ

34Δερματοπάθειες της κύησηςεμφανίζονται οξέως, αρχικά στις καμπτικές επιφάνει−ες, ως μεγάλες ερυθηματώδεις πλάκες (μηρογενητικέςπτυχές, μασχαλιαία χώρα) στις οποίες εμφανίζονταιενδοεπιδερμιδικές φλύκταινες σε ομάδες (Εικόνα 9).Εικόνα 9. Φλυκταινώδης ψωρίαση της κύησης.Η νόσος επεκτείνεται προς την περιφέρεια και με−ρικές φορές γενικεύεται. Υπονύχιες βλάβες μπορούννα επιφέρουν ονυχόλυση, ενώ η συμμετοχή των βλεν−νογόνων οδηγεί σε επώδυνες εκδορές (1). Λευκοκυττά−ρωση, ουδετεροφιλία, υψηλή ΤΚΕ, σιδηροπενική αναιμίαχαρακτηρίζουν την πάθηση, ενώ λιγότερο συχνές είναιη πτώση των επιπέδων ασβεστίου και βιταμίνης D,λόγω υποπαραθυρεοειδισμού και η υπολευκωματιναι−μία.Η ιστολογική εικόνα μιμείται τη γενικευμένη φλυ−κταινώδη ψωρίαση (φλεγμονώδης διήθηση λεμφο−κυττάρων, σπογγίωση). Η παρουσία ουδετεροφίλωνπροκαλεί τις φλύκταινες, που γρήγορα γίνονται μα−κροσκοπικές, ενώ παρατηρείται ακάνθωση με επιπέ−δωση rete ridges, παρακεράτωση και φλύκταινες λόγωαυξημένου turnover της επιδερμίδας). Ο άμεσος ανοσο−φθορισμός είναι αρνητικός (1).Η συμπτωματολογία εξελίσσεται κατά τη διάρκειατης κύησης και υποχωρεί τυπικά μετά τον τοκετό.Ενδέχεται να υποτροπιάσει σε επόμενες κυήσεις, οιοποίες χαρακτηρίζονται από πρωιμότερη έναρ−ξη και πιο βαριά κλινική εικόνα (1). Αρκετές αναφο−ρές κάνουν λόγο για έξαρση της συμπτωματολογίαςκατά την εμμηνορρυσία, στους επόμενους μήνες μετάτον τοκετό (50). Μεγαλύτερη έκταση της νόσου γενι−κά σημαίνει χειρότερη πρόγνωση. Υπασβεσταιμία καιβακτηριακή σήψη μπορούν να επιφέρουν απειλητικέςκαταστάσεις για τη ζωή. Οι ασθενείς με φλυκταινώδηψωρίαση της κύησης χρήζουν στενής παρακολούθησηςκατά την κύηση. Η καρδιακή και νεφρική λειτουργίατης εγκύου ενδέχεται να επιδεινωθούν με την εξέλιξητης νόσου. Η νοσηρότητα του εμβρύου είναι αυξημέ−νη, αλλά σπάνια παρατηρείται θάνατος, λόγω ανε−πάρκειας του πλακούντα. Ο έλεγχος της καρδιακήςλειτουργίας του εμβρύου μπορεί να φανερώσει επι−βράδυνση του καρδιακού ρυθμού, που είναι ένδειξηυποξαιμίας (51).Φλυκταινώδες φαρμακευτικό εξάνθημα, πεμφιγοει−δές της κύησης, κοινή πέμφιγα, ερπητοειδής δερματίτι−δα και φλυκταινώδες εξάνθημα σε φλεγμονώδη νόσοτου εντέρου (IBD) περιλαμβάνονται στη διαφορικήδιάγνωση της φλυκταινώδους ψωρίασης της κύησης.Πάντοτε θα πρέπει να αποκλείεται η ψώρα.Θεραπευτικά, η διόρθωση του ισοζυγίου ύδατοςκαι ηλεκτρολυτών, η χρήση κορτικοστεροειδών (15−30mgπρεδνιζόνης, 50−80mg σε βαρύτερες περιπτώσεις) καιαντιβιοτικών, σε περίπτωση συνυπάρχουσας λοίμωξης,είναι αρκετά για να ελέγξουν τη νόσο (1). Η μητρική θνη−σιμότητα στις μέρες μας είναι χαμηλή. Τοπική θεραπείαμε στεροειδή σπανίως είναι αρκετή ως μονοθεραπεία.Σε περιπτώσεις ανθεκτικές στη θεραπεία με υψηλέςδόσεις στεροειδών, έχει χρησιμοποιηθεί κυκλο−σπορίνη(κατηγορία C) 5−10mg/kg με επιτυχή αποτελέσματα (52).Μετά τον τοκετό μπορούv να χρησιμοποιηθούν φω−τοθεραπεία με/ή ρετινοειδή από το στόμα, clofazimine,methotrexate, sulfapyridin, sulfones.Συμπερασματικά, οι δερματικές μεταβολές της κύ−ησης είναι συνήθεις και ποικίλες. Η αύξηση του μεγέ−θους των βλαβών δεν θα πρέπει να είναι λόγος ανη−συχίας. Ασθενείς με σημαντικές αλλαγές στο δέρμα,αλλαγές σε μελαχρωματικές βλάβες, κνησμό που δενανταποκρίνεται σε συντηρητική αγωγή ή φυσαλιδώ−δες−πομφολυγώδες εξάνθημα χρήζουν δερματολογι−κής εκτίμησης.ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ1. Kroumpousos G, Cohen LM: Dermatoses of preg−nancy. J Am Acad Dermatol. 2001;45:1−19.2. Vaughan−Jones S, Munro Black M: Pregnancy der−matoses. J Am Acad Dermatol. 1999;40(2 Pt 1):233−241.3. Kligman AM, Willis I: A new formula for depigme−ntating human skin. Arch Dermatol. 1975;111:40−148.4. Torok HM, Jones T, Rich P et al: Hydroquinone 4%,tretinoin 0.01%: a safe efficatious 12−month treat−ment of melasma. Cutis 2005;75:57−62.5. Martin AG, Leal−Khouri S: Physiologic skin chang−es associated with pregnancy. Int J Dermatol1992;31:375−378.