Hilketa eta masa hezkuntza Jakintza-arloa: Soziologia - Euskara

seme-alabak adimen-elbarriak izan ohi dira, endekapenezko ezaugarriak
dituztelako. Alabaina, etengabe edatea kausa bakarra balitz, dipsomania jasaten
dutenak elbarritu progresiboak izango lirateke. Horrenbestez, aitaren
hordikeria ziurra izanik, bada orduan famili zergati bat, zeina familia osoaren
zoriogaiztoko herentzian berresten den.
XIX. mendearen bigarren erdian herentzia morbidoaren teoria era
laikotuan zabaldu zen eta norbereganaturiko izaeren transmisioan sinesten
zen. Familia patologikoaren nozioak markatzen du garai hau. Sendagileen
ustez, eta XVIII. mendeko herentzia nozioari jarraiki, atsoaren ondorengoak
gaixoak dira, maitasunarenak ederrak, eta mozkorrak munstroak sortzeko
arriskua du (Ariès; Duby, 1994, 571-572).
Esquerdok ez ditu alkoholismoaren osagai sozialak balioztatzen; aitzitik,
adimen-elbarritasuna gurasoen haztura alkoholikoekin erlazionatzen du, eta,
bide batez, baieztatzen du, Morelen 60 ideiei jarraiki -Marcé 61 ere iritzi berekoa
da-, guraso alkoholiko kronikoen seme-alabek endekapen progresiboa jasaten
dutela. Halaber, Griesingerren 62 gaixotasun mentalei buruzko obratik ideien
59 Esquerdok darabiltzan autore gehien hauek alienista frantsesak dira, eta euren lanen itzulpenei esker
Espainiako Estatuan ezagunak egin ziren.
60 Autore honek (1801-1873), bere haurtzaro gora-beheratsuaren ondorioz, alemaniera oso ondo
menderatzen zuen, eta horrek J.P. Faloetengana eraman zuen, honek alemaniar eskola psikologiari buruzko
azterlanak egiteko itzultzaile on bat behar omen zuela eta. Bere lanik garrantzitsuena Traité des dégénérescenses
(1857) eta Traité des maladies mentales lanetan aurkitzen da. Eroetxearen defendatzaile sutsua, baliabide
humanitario eta komenigarria zela uste zuen. Presondegia ulertzeko era eta bertako praktikak kritikatu zituen,
eta “non-restraint”, alta azkarrak eta ongi prestatutako eta ordaindutako erizain jendea kontratatzearen aldeko
agertu zen. Arlo epistemologikoan gehiago arduratu zen patologien zergatiaz sintometaz baino. Herentzia
tratatzeaz gain, izaera pertsonal eta inguruneko alderdi etiologikoei ere eskaini zien bere arreta. Orientabide
medikosozial honekin bat etorriz, frantses auzitegi medikuntzaren aitzindarietariko bat izan zen (Postel;
Quétel, 1987, 711-712).
61 Autore honi (1828-1864), sei urte zituela hil zitzaion aita eta, diru iturririk gabe, Nantesera joan zen bere
amarekin. Hemen, bere osabak, Dr. Marcék, klaseak ematen zituen Medikuntza Eskolan eta zirkunstantzia
honek erabaki zuen bere etorkizuna. Bere lehenengo ametsa zirujaua izatea baldin bazen ere, Baillarger eta
Moreau de Toursek Tourseko eroetxean eskaini zioten lanpostua onartuz amaitu zuen. Psikopatologo
ospetsu bilakatu zen. Bere ikuspegi psikopatologikoa orientabide anatomoklinikoan oinarritzen da.
Aipatzekoak dira helburu didaktikoarekin idatzitako Traité practique des maladies mentales (1862) eta Sur la valeur
des écrits des aliénés (1863) lanak (Ibid., 698).
62 Autore honek (1817-1876) Alemania, Austria eta Egiptoko leku desberdinetan garatu zuen bere jarduera
klinikoa eta irakaskuntzakoa, Heinroth edo Reilen psikiatria erromantikotik unibetsitari eta positibistarako
trantsizioan. Bi joerak jasotzen ditu bere Die Pathologie und Therapie des psychischen Krankheiten (1845) lanean.
Garai hartan garapen garrantzitsua zuen ikuspegi anatomo-patologikoaren ordezkari kontsideratzen da.
106