Hilketa eta masa hezkuntza Jakintza-arloa: Soziologia - Euskara

Elementu hezitzaileak gizartea, botere politikoa, Estatu aparatua
ordezkatzen du. Gure kasuan hezitzailea instituzio gizonei dagokie; eta
instituzioak 1 , Fullaten (1992, 187) aburuz, jokabidea eraldatzen duten gizarte
elementuak (gainegituratzaileak) dira. Beraiek kulturaren (gizarte ereduaren)
igorleak dira, alegia, pentsatu eta esan behar dena adierazten duten
jarraibideenak.
Hezitzaile hauek -diskurtsoen igorle instituzionalak- bozeramaile
ofizialak dira, botere soziopolitikoko partaideak baitira; eta hortaz, hezkuntza
prozesu hau aurrera eraman ahal izateko, badute gaitasun eta botererik. Baina,
nork ematen die diskurtso horiek igorri ahal izateko horrelako ahalmena?, eta,
zergatik diskurtso horiek dira eraginkorrak, hau da, zergatik eragiten edo
sortzen dute errealitate soziala?
Bourdieuren ideia hau aintzat hartzen dugu, alegia, hitzaren boterea ez
dagoela diskurtsoan, instituzioak legitimatu eta ematen dion agintean baizik,
bere interes eta asmoen bozeramailea izan dadin.
Zientzia eta instituzioak diskurtso performatiboaren bozeramaile
nagusiak dira, hau da, gizarte errealitatea taxutzen eta bihurtzen duen
diskurtsoaren subjektu pribilegiatuak. Izendapenak, berriz, mundu sozialaren
eraikuntza taxutzen laguntzen du, eta zenbat eta sakonago izan, are eta
onartuago, hots, zilegixeago egingo du:
“L´efficacité du discours performatif qui prétend faire advenir ce qu’íl énonce dans
l´acte même de l´énoncer est proportionnelle à l’autorité de celui qui l´énonce: la
formule ‘je vous autorise à partir’ n´est eo ipso une autorisation que si celui qui la
prononce est autorisé à autoriser, a autorité pour autoriser” (P. Bourdieu: 1982,
140-141).
1 Estatua, egilearen arabera, baldintzarik gabe jokabideak ematen dituen gizarte instituzio absolutoa da (Ibid.,
89)
16