Simmentaler Joernaal 2013.indb

Simmentaler - Feed the World
Internasionale Publisiteit | International Hybe
40
“Dok Warning het daardie jare gereeld beeste ingevoer
en stem toe in om vir my ’n bul en twee koeie te gaan
koop, mits ek sy vliegtuigkaartjie betaal. Daai jare was
die kaartjies mos darem goedkoper en dit was nie ’n
probleem nie. Maar ek sê toe vir hom: ‘Dok, vat nou jou
sakboekie dan skryf jy presies neer wat ek vir jou sê. Die
bul se kop moet só lyk met só ’n bouvorm’,” vertel Stoffel
terwyl hy sy vinger denkbeeldig oor ’n notaboekie laat
gly.
Hy kyk op en sê: “Ek dink hy het hom so ’n bietjie vir my
vervies, want wie was ek om hom so voor te skryf? Maar
ek het Simmentalers by skoue gesien en weet hoe hulle
min of meer moet lyk. Hy was gelukkig nie lank kwaad
daaroor nie en op die ou end het alles goed geëindig.
Die diere wat hy vir my teruggebring het, was presies
soos wat ek hulle wou gehad het. Ek was baie bly dat ek
hom gevra het om dit vir my te doen.”
Dit was inderdaad ’n lonende transaksie en dié diere
het nie net mooi geteel nie, maar besonder goed gevaar
op skoue. Hulle was jare lank kampioene op Gobabis,
Otjiwarongo en in Windhoek.
’n Eerste in die land
So ook het die invoer en vestiging van die rooikop-
Boerbokras in Namibië in 1952 begin met ’n oproep
en ’n beskrywing van Stoffel aan ’n verkoper in Suid-
Afrika. “Ene mnr. Jordaan van Somerset-Wes het daai
jaar ’n klompie rooikop-Boerbokke in Landbouweekblad
geadverteer. Ek het hom gebel en gesê ek wil twee
rammetjies koop en presies beskryf hoe hulle moes lyk.
Die transaksie is beklink en hy het die ramme vir my met
die trein gestuur. Ek was heel in my skik met die diere en
het ’n rukkie later met die bakkie afgery om nog ’n paar
ooie te gaan koop,” vertel hy.
Terug op ou spore
Stoffel se verhaal begin eintlik by sy pa, Christoffel
Johannes Oberholzer, en sy pa se neef, Jan Badenhorst,
wat hulle in 1920 in die destydse Suidwes-Afrika kom
vestig het. “My pa is op Strydenburg in die Noord-
Kaap gebore, maar dié twee het op 20-jarige ouderdom
besluit hulle gaan die pad vat en kom kyk wat in Suidwes
aangaan. Met een trommel en vyf pond het my pa
daardie dag op die trein geklim. Hulle het gery en gery
en uiteindelik by die Salzbrunn-treinstasie by Mariental
afgeklim. Dit is hier waar hy my oorlede ma, Maria
Jacoba, se broer ontmoet het,” vertel Stoffel.
Sy pa het op ’n plaas gaan werk waar hy skape opgepas
het vir een ooi per maand. So het hy en Stoffel se ma
in die omgewing rondgetrek. Hulle het in ’n stadium op
huurgrond naby Rehoboth geboer en later op ’n plaas
duskant Fermset, waar Stoffel later gebore is. “My pa se
neef het op Wolfsputs geboer en ons het ’n ruk lank daar
gebly. My pa ry toe op ’n dag by Eden verby en besluit
daar en dan hy wil die grond hê. Hy het eers op die helfte
van Eden geboer, maar later by die Landbank vir ’n lening
aangeklop en in 1932 het hy die hele plaas oorgeneem.”
Die eerste boerderyjare
Stoffel en sy broers, Jan en Jurgens, is later terug Suid-
Afrika toe om by die landbouskool op Riversdal te gaan
leer. Soos hulle teruggekeer het, het elkeen ’n stuk grond
gekry en hulle boer vandag nog langs mekaar. “Ek en
Jan het in 1946 ’n veiling op die plaas Simenau van mnr.
Tomsec saam met my pa bygewoon. My pa het daardie
dag 25 tollies en verse teen 5 pond stuk gekoop. Dit was
mooi diere. Ek het hom gevra of ek tien mag kry en hy het
gesê dis reg.”
So het Stoffel later vir wyle Gerhard Voigts van Voigtland
Simmentalers genader vir ’n bul. “Hy het gesê ek kan
maar vir my een kom uitsoek. Hy het pragtige diere gehad,
stoetgoed. Ek het vir my een uitgekies en, man, het hy
nie mooi geword en mooi kalwers gegooi nie! Sy verse
het soveel melk gegee, ons moes hulle met die hand ook
melk, want die kalwers kon hulle nie leeg suip nie.”
Drie jaar later het hy van mnr Rigart Vonessen twee jong
bulle, Holzbok en Holzknegt, waarvan die vaar en moer
ingevoerde diere uit Duitsland was, aangekoop. “Dis toe
Die ingevoerde bul en twee
koeie wat Stoffel Oberholzer in
1965 uit Duitsland laat kom het.
Dit het hom ’n vliegtuigkaartjie
vir Dok Joksie Warnig, gekos
en beskrywings in die fynste
besonderhede van presies
hoe dié diere moes lyk. Op die
boonste foto is die bul Dosso
en op die onderste, die koei
Melis.
In die ou jare is daar nog
moeite gemaak met lisensies.
Só het die wielbelastingbewys
vir die perdekar gelyk wat vir
1947 tot 1948 geldig was.
Stoffel Oberholzer op sy
spogperd, Reitz. Hy het op
sy dag in die drie- en vyfgang
klasse geskou.