Simmentaler Joernaal 2013.indb

Simmentaler - Feed the World
Wetenskaplik | Scientific
52
Karkaskompetisies:
Lesse vir die rooivleisprodusent
Izak Hofmeyr
By ’n onlangse veiling waar ’n bekende voerkraalagent redelik baie kalwers
aangekoop het, vertel Rudi van der Westhuizen, uitvoerende direkteur van SAMIC,
word hy gevra wat die beste kalf vir ’n voerkraal is. Natuurlik het die boere verwag
dat hy oor rasse gaan praat. Sy antwoord was egter: “Die goedkoopste kalf.”
Wat is die boodskap? Met moderne rantsoene en
veeartsenykundige middels kan ’n mens die produksiepotensiaal
van enige gesonde kalf in die voerkraal só
manipuleer, dat die verskil tussen rasse weglaatbaar
raak. Die enigste kriterium wat werklik ’n invloed op
winsgewendheid het, is die aankoopprys.
“Gee my enige vleisbeesras en ek sal vleis aan
hom sit. Selfs bouvorm is nie meer so belangrik nie.
Voertegnologie is al so gevorderd dat jy binne 105 dae
’n speenkalf kan afrond tot op die optimale slaggewig
sonder enige probleme. Die enigste ding waaraan jy
egter nie kan verander nie, is die vetverspreiding op die
karkas. Dit is ’n genetiese kenmerk.
Vetverspreiding en -persentasie
“Vetverspreiding is die enigste plek waar die een ras ’n
kompeterende voordeel bo ’n ander ras kan behaal. Die
res kan met tegnologie beheer word.”
Meer as 80% van die Suid-Afrikaanse vleismark is
op A2- en A3-graderings gemik. Dit is die aanvraag
in die mark en wat die voerkraal uitstekend lewer.
Egalige vetverspreiding, sê hy, is waar die knoop
lê. Volgens navorsing wat onder andere deur die
Landbounavorsingsraad (LNR) gedoen is, is punte
geïdentifiseer waar vet gemeet kan word en wat
aanduidend is van egalige vetverspreiding.
“Een van die kriteria by karkasbeoordeling is die
vetpersentasie, wat soveel as 75% tel. Dit is belangrik
ter wille van die gesondheid van die verbruiker. Let wel,
die verbruiker het nog nooit gesê hy wil nie vet hê nie,
maar eerder dat hy nie te veel vet wil hê nie. Verder stem
dit ooreen met ons klassifikasiestelsel, waar ’n 2 vir vet
eintlik maer is en ’n 3 medium is.”
Die norme vir die vetinhoud van vleis in Suid-Afrika
verskil hemelsbreed van ander lande, soos die VSA. “Die
Amerikaners voer hulle beeste baie vetter as ons en hulle
slag baie ouer as ons, en dus ook baie swaarder. Die
rede hiervoor is dat as hulle die onderhuidse vet afsny,
hulle baie goeie marmering in die vleis kry.