V Van n 7 t tot 1 107 - Artesis

jongeren nu beter met hun ouders overeen komen dan vroeger, jongeren en hun ouders leven nu eerder
samen in een consensus –of overlegmodel in plaats van in een conflictmodel.
Pearl Dykstra – NIDI: “Jongeren beseffen zelf dat ze heel oud gaan worden. Als je naar de huidige
ouderen kijkt, die hadden niet verwacht om zo oud te worden. De groep vijftigers en zestigers nu
weet gewoon dat ze oud zullen worden. Jongeren weten dit helemaal. Hoewel met obesitas moet je
wat voorzichtig zijn, maar ok. Dus wat je ziet is dat de verwachting van een lang leven ook van
toepassing is op hun eigen gedrag. Denk aan het uitstellen van relaties, het uitstellen van kinderen,
lang studeren, dat is natuurlijk prima in een samenleving waar mensen heel oud gaan worden. Dat is
een tweede manier om naar de vergrijzing te kijken.”
Erik Schokkaert – prof. economie, VUB: “Het materiële welvaartsniveau van jongeren nu ligt veel
hoger dan het materiële welvaartsniveau van de vorige generaties toen die zo oud waren als de
jongeren nu. Dus dat jongeren nu in een wereld groot worden waar de materiële welvaart echt hoger
is en ze hebben veel meer mogelijkheden. Ze kunnen het zich permitteren om te wachten om keuzes
te maken, en hun ouders aanvaarden dit trouwens ook zie ik in mijn omgeving. Ik denk dat ze het
gemakkelijker hebben. Kinderen en jongeren kunnen nu veel langer wachten om beslissingen te
nemen.”
Bea Cantillon – prof .Sociologie, UA: “De jongeren blijven meer en meer langer thuis wonen. Omdat
de huisvesting zodanig veranderd is. Vroeger ging je snel weg, want je was klein behuisd met
verschillende kinderen. Maar de huizen nu zijn veel groter geworden en comfortabeler. Niet allemaal
natuurlijk. En vooraleer je de financiële middelen hebt om iets gelijkaardigs te maken, dat duurt lang
en dat is de reden waarom die jongeren langer thuis blijven. En ook omdat ze beter overeenkomen
met hun ouders.”
Uit bovenstaande citaten zou men kunnen opmaken dat jongeren in de huidige tijd het gemakkelijker hebben
dan vroeger: ze kunnen langer thuis blijven wonen, moeten niet zo snel op eigen benen staan en kunnen
financieel lang blijven rekenen op de steun van de ouders. Er is ook een enorme welvaartstijging van de
samenleving, wat het voor jongeren ook gemakkelijker maakt. Dit is echter maar één zijde van de medaille die
belicht wordt. In de interviews wordt aangegeven dat er op andere vlakken evoluties in het leven van jongeren
zijn die het net moeilijker maken voor hen en die een grote druk leggen. Een aantal van die evoluties die in de
interviews geschetst worden zijn ten eerste de toegenomen individuele verantwoordelijkheid bij jongeren voor
het maken van hun eigen leven, de toegenomen keuzestress en –plicht die ermee gepaard gaat en dit een
samenleving die gekenmerkt wordt door een grotere mate van onzekerheid, ten tweede de toegenomen
individualisering onder jongeren en ten derde het hectische leven waarin jongeren vandaag de dag zitten.
Biggart en Andreas (2006) stellen hierover dat de veranderingen in het verloop van de transities in het leven
van jongeren een individualiseringstendens inhoudt, waarbij jonge mensen een grotere persoonlijke
verantwoordelijkheid dragen voor hun opleidings –en carrièrebeslissingen. Ze moeten meer keuzes maken en
ze worden meer aansprakelijk gesteld voor de gevolgen van die keuzes. Ook Leccardi (2006) stelt dat er een
groter belang wordt toegeschreven aan de individuele verantwoordelijkheid in het maken van keuzes en aan
het uitwerken van eigen autonome projecten. Dit is een element dat ook heel sterk in de interviews naar voren
kwam.
Jongeren hebben nu een enorm aanbod aan keuzemogelijkheden hebben, waaruit gekozen moet worden. Er
is een zekere keuzedwang, jongeren moeten keuzes maken. Keuzes maken impliceert echter ook altijd
dingen niet kunnen kiezen, wat voor jongeren soms frustrerend of zelfs stresserend kan zijn, omdat ze niet
weten welke keuze te maken.
Trui Notebaert – JOKA: “Als je kijkt vanuit het aantal keuzes en het aanbod dat op jongeren afkomt
kan je wel stellen dat de druk op jongeren is toegenomen. De keuzekoorts die er eigenlijk heerst bij
jongeren, niet weten wat te kiezen, wat gedaan en het moeilijk hebben met het feit dat je niet alles
kan kiezen.”
Van 7 tot 107 46