V Van n 7 t tot 1 107 - Artesis

De kans is groot dat jongeren en ouderen spontaan weinig met elkaar in contact komen. Dit heeft twee
belangrijke oorzaken. De leefwerelden ontwikkelen zich als afzonderlijke (en zelfs gesegregeerde) entiteiten.
De tweede reden betreft de status. Zowel jongeren als ouderen lopen het risico om met een lage status
geconfronteerd te worden. Weinig inspraak, geen deelname op de arbeidsmarkt, noch in het politieke leven.
Groepen met een lage status zullen mekaar zelden spontaan opzoeken, want het is voordeliger om op te
trekken met mensen met een hogere status. Het scheppen van mogelijkheden om elkaar te ontmoeten en het
doorprikken van stereotiepen moet dus georganiseerd en wellicht professioneel ondersteund worden. Door de
ander te ontmoeten, ermee praten en uiteindelijk gezamenlijke projecten op te zetten wordt het vermogen tot
empathie ontwikkeld. Door empathie leert men de situatie van de ander in te schatten en te begrijpen en dit
zal niet enkel gericht zijn op 1 persoon (een welbepaalde oudere of jongere), maar de ander zal ook gezien
worden als vertegenwoordiger van een groep. Dit is de basis voor een meer anonieme geïnstitutionaliseerde
solidariteit.
5.2.3.2 Strategische richtlijnen en aanbevelingen
Achtereenvolgens worden er aantal domeinen besproken waar ontmoeting tussen generaties een speciale
plaats kan krijgen. Ten eerste de virtuele ruimte, die nu nog te weinig wordt benut. Hier liggen een heel aantal
kansen tot ontmoeting, die niet onbenut kunnen blijven. Ten tweede wordt dieper ingegaan op de sterke lokale
component die verbonden is aan ontmoeting, lokale settings zijn ideaal om ontmoeting te stimuleren. Tot slot
het domein van de media. Ook hier ligt een belangrijke taak voor het ondersteunen en stimuleren van
ontmoetingen tussen jongeren en ouderen.
Het bevorderen van de ontmoeting in de virtuele ruimte
Kansen scheppen om de virtuele en digitale wereld te verkennen. Meestal meer gebruikt door jongeren, maar
ook ouderen zijn actief op de digitale wegen. Nog meer jongeren stimuleren, maar zeker ouderen om de
nieuwe informatietechnologieën als een kans voor kennis, ontmoeten en uitwisseling te benutten.
• Aanbeveling 14: ontmoeting in de virtuele ruimte?
Het beleid kan kijken naar de mogelijkheden van sociale netwerksites om ontmoeting tussen de jongeren
en de ouderen te stimuleren. Er niet van uitgaan dat ouderen hier onwillig tegenover staan of onwetend
tegenover die nieuwe vormen van communicatie. Die onwetendheid kan trouwens juist als een kans
gezien worden, omdat jongeren dit aan de ouderen kunnen aanleren.
• Aanbeveling 15 : het ontwikkelen van – motoriek vriendelijke – interfaces op de markt,
rekening houdend met de ouder wordende mens.
• Aanbeveling: 16: investeer in eerste instantie in goede leeftijdsvriendelijk interfaces
voor ICT en platformen
• Aanbeveling 17 : persoonlijke ondersteuning van ‘oudere’ mensen (in de eerste plaats
ouderen) die wegens beperkte mobiliteit nieuwe kansen zien in virtuele ontmoeting en op die
manier de leefwereld van de andere (in eerste plaats de jongere) leren kennen
Er is toenemende kennis over de wijze waarop ouderen leren en omgaan met computergebruik. De
generaties die jong waren na de oorlogsjaren werden grootgebracht in een tijdperk van mechanische
instrumenten. Een fout aan een machine had vaak onherroepelijke gevolgen. De huidige ‘error and trial ‘
windows-omgeving vraagt mentaal een grote aanpassing. Didactische werkvormen moeten hiermee
rekening houden. Daarnaast is de ‘mentale’ afstand voor ouderen van allerlei helpdesks bijzonder groot.
Voor de installatie van programma’s en dergelijke wordt vaak beroep gedaan op familie. Die hebben niet
altijd tijd en dan blijft het ouder familielid in de kou zitten. Een dienst waarbij professionals aan huis
komen, de oudere helpen met ICT . Het zijn twee vliegen in 1 klap. De jonge professional is de reële
ontmoeting en dankzij zijn/haar handelingen wordt de wereld van virtuele ontmoetingen intra- en
intergenerationeel ontsloten.
Van 7 tot 107 65