Dienstenhandel en de Interne Markt - E-thesis

Hoofdstuk 1: Begrippen en problematiek Hoofdstuk 1: Begrippen en problematiek
hoort het eigenlijk bij de tertiaire thuis. Ondanks deze nadelen blijft de Fisher-Clark opdeling
tot op vandaag nog steeds één van de meest gebruikte (algemene) opdelingen van de
economie.
1.1.1.2 Indeling op basis van de consumptiefactor
De consumptiegerichte classificaties (bv. Slinger, 1981) houden rekening met het doel van
de dienst: gaat het om een producentgerichte intermediaire of een consumentgerichte finale
dienst? Intermediaire diensten wordt geleverd in de loop van het productieproces om dit
proces vlot te doen verlopen (bv. vervoer tussen twee bedrijven in de productieketen), daar
waar finale diensten op het einde van het productieproces worden geleverd om de goederen
gereed te maken voor consumptie (bv. vervoer van afgewerkte producten naar klanten). Bij
de finale dienst is een verdere opdeling mogelijk: het kan gaan om collectieve (diensten
geleverd aan een overheid) of individuele consumptie (diensten geleverd aan een individu).
Een belangrijk probleem bij deze indeling is dat er verscheidene sectoren zijn die zowel
finale als intermediaire diensten leveren, waardoor een praktijkgerichte opdeling volgens dit
model wordt bemoeilijkt.
1.1.1.3 Indeling op basis van de functiefactor
Functionele indelingen van het economische leven maken een onderscheid op basis van de
maatschappelijke en economische functie van de sector. Foote en Hatt (1953) delen de
klassieke ‘tertiaire’ dienstensector op in drie subsectoren: de ‘nieuwe’ tertiaire, de quartaire
en de quintaire sector. Browning en Singleman (1975) volgen Foote en Hatt niet maar maken
een onderscheid tussen distributieve diensten, B-to-B diensten, sociale diensten en
persoonlijke diensten. Volgens Browning en Singleman hebben elk van deze
subdienstensectoren specifieke kenmerken op het gebied van prijszetting en
verhandelbaarheid. Zo zullen de sociale diensten (in tegenstelling tot de drie andere soorten
diensten) moeilijk verhandelbaar zijn door hun specifieke doelen en kenmerken. Ze worden
ook wel eens de ‘niet verhandelbare diensten’ genoemd.
Rouffaer en Timmermans (1991:19) vinden de door Browning en Singleman voorgestelde
opdeling redelijk goed, maar niet optimaal. Zij achten het noodzakelijk om de financiële
diensten af te zonderen. Ze willen dit omdat de financiële diensten heden ten dage een zeer
belangrijke functie innemen in de economie. Bovendien hebben Browning en Singleman
deze diensten opgedeeld onder de categorie ‘diensten t.b.v. bedrijven’, iets wat volgens
Rouffaer en Timmermans niet kan omdat de financiële sector zich ook tot particulieren richt.
Dienstenhandel en de Interne Markt
6