Dienstenhandel en de Interne Markt - E-thesis

Hoofdstuk 4: Analyse Eu-beleid Hoofdstuk 4: Analyse Eu-beleid
Het voorstel beoogt administratieve vereenvoudiging (de vermindering van buitensporige
documentatie-eisen) door de invoering van het "één loket" (Art. 6). Bij dit centraal
contactpunt moeten dienstverleners alle administratieve formaliteiten met betrekking tot de
toegang tot hun activiteit kunnen vervullen, net zoals de mogelijkheid moet bestaan om dit
alles via elektronische weg af te handelen (Art. 8). Doordat de nieuwe dienstverlener zich
niet meer fysisch moet melden bij talloze administraties bespaart hij tijd en kan hij sneller zijn
dienstverlening opstarten.
Door de opname van vergunningstelselbeginselen in de richtlijn worden de voorwaarden en
procedures voor de vergunningverlening in de lidstaten vereenvoudigd en geharmoniseerd.
Zo het gebruik van een vergunning enkel aanvaard als deze vergunning voldoet aan het
nondiscriminatie-, het noodzakelijkheid- en het evenredigheidbeginsel: ze moet niet
discriminerend en objectief gerechtvaardigd zijn, en het nagestreefde doel mag niet door een
minder beperkende maatregel kunnen worden bereikt (art. 9). Bovendien verplicht de richtlijn
de lidstaten de vergunning afhankelijk te maken van objectief vaststelbare criteria (art. 10),
moeten deze criteria openbaar zijn (art. 13), moet een vergunning toegang geven tot het
ganse grondgebied (art. 10 § 4) en mag een vergunning (m.u.v. enkele situaties) geen
beperkte looptijd hebben (art. 11).
Ten slotte mogen de lidstaten de toegang tot of de uitoefening van een dienstenactiviteit niet
afhankelijk stellen van enkele door de richtlijn bepaalde verboden eisen (art. 14), en moeten
ze op basis van enkele beoordelingsplichtige eisen (art. 15) hun wetgevingen screenen om
zo mogelijke hinderpalen op de vrijheid van vestiging te verwijderen. Na de screening door
de lidstaten zal de Commissie beoordelen of de door de lidstaten aangeduide nationale
regels niet-discriminerend en geoorloofd zijn (Europese Commissie, 2004:25). Het grote
verschil tussen de verboden en de beoordelingsplichtige eisen ligt dus in de directe werking
ervan: de verboden maatregelen zullen nooit worden toegelaten, maar de
beoordelingsplichtige maatregelen kunnen onder bepaalde omstandigheden (afhankelijk van
de maatregel) wel worden toegelaten (Europese Commissie, 2004:24).
4.2.1.2.2 Maatregelen ter bevordering van het vrij verkeer van diensten
Hoofdstuk III van de ontwerprichtlijn bevat maatregelen om het vrije verkeer van diensten te
bekomen, o.a. door invoering van het (omstreden) oorspronglandbeginsel (art. 16). Verder
verplicht de richtlijn de lidstaten om de rechten van afnemers te vrijwaren, deels door
invoering van een bijstandsysteem voor afnemers.
Het oorspronglandbeginsel werd jaren geleden (met succes) ingevoerd om het vrije verkeer
van goederen in de EU te ondersteunen. Met de richtlijn wordt dit beginsel doorgetrokken
naar de dienstverlenende sectoren om ook daar het vrije verkeer (van diensten) te
bevorderen. Het beginsel gaat uit de veronderstelling dat een dienstverlener niet aan de
regels van twee landen tegelijkertijd kan onderworpen zijn als die diensten aanbiedt in een
Dienstenhandel en de Interne Markt 62