Dienstenhandel en de Interne Markt - E-thesis

Hoofdstuk 3: Analyse Interne Markt Hoofdstuk 3: Analyse Interne Markt
- 17.16% en -7,38%. Voor de absolute cijfers (weergegeven in grafiek 3.2) wordt beroep
gedaan op twee bronnen met iets afwijkende resultaten, nl. het gemiddelde voor de jaren
2001-2004 (Bron: OESO) en de cijfers voor het jaar 2005 (Bron: WDI). Ondanks de
verschillen tussen beide bronnen zijn de algemene trends duidelijk: enkele EU15-landen
hebben een groot exportsaldo (het Verenigd Koninkrijk, Spanje, Griekenland en Luxemburg),
enkele andere landen hebben een groot importsaldo (Duitsland en Ierland) 23 , maar de
meeste EU15-landen hebben een beperkt exportsaldo.
Samenvattend kan gesteld worden dat de cijfers in dit deel voldoende hebben aangetoond
dat de dienstenhandel door de EMU-landen ongeveer gelijkaardige volumes aanneemt als
de dienstenhandel door de OESO-landen, al blijken er aanzienlijke verschillen te bestaan
tussen de landen van de EU15. Het valt vooral op dat kleinere landen – over het algemeen –
meer open zijn dan grotere landen, al wil deze openheid niet automatisch zeggen dat ze
grote dienstenverhandelaars zijn.
3.1.3 Intracommunautaire Europese dienstenhandel
Het voorgaande deel heeft een beeld geschetst van de totale dienstenhandel van de EU en
haar lidstaten, zonder de nuance te maken of het ging over intracommunautaire (tussen de
lidstaten) of extracommunautaire (tussen lidstaten en derde landen) handel. Met het oog op
een goed Europees beleid is het echter noodzakelijk om zicht te krijgen op het volume en de
samenstelling van de intracommunautaire handel. Dit zorgt er immers voor dat de gepaste
maatregelen kunnen worden genomen om groei in deze sectoren te stimuleren.
3.1.3.1 Volume en belang van de intracommunautaire dienstenhandel
Kox, Lejour en Montizaan (2004b) stellen dat het aandeel van de intracommunautaire
dienstenhandel in de totale dienstenhandel van de EU is gestegen van 41% in 1985 tot 56%
in 2001. Zij hebben echter geen bron vermeld voor deze gegevens, waardoor deze stelling
niet onbetwistbaar is. Gelukkig blijkt op basis van tabel 3.3 24 dat Kox, Lejour en Montizaan
(2004b) geen wilde gok hebben gemaakt voor het jaar 2001. De cijfers geven immers aan
dat ongeveer 55% van de totale dienstenuitvoer van de EU15-landen (in 2003) bestemd was
voor één van de andere EU15-landen. Er kan zodoende geconcludeerd worden dat de
EU15-landen vooral met elkaar handel drijven.
23 De aangehaalde bronnen stellen enkel vast en verklaren zodoende niet de grote tekorten van
Ierland en Duitsland. Een mogelijke verklaring voor het cijfer van Duitsland zou kunnen zijn dat
het land zeer centraal gelegen is en bovendien de belangrijkste economie van de EU is, wat een
enorme aantrekkingskracht uitoefent op geïnteresseerde toetreders. Het cijfer van Ierland zou
verklaard kunnen worden door de transitie van landbouw naar diensten die dat land de laatste
decennia (m.b.v. Europese fondsen) heeft meegemaakt, gecombineerd met de nauwe
economische band met het UK. Er dient echter verder onderzoek te gebeuren naar deze
hypothesen alvorens met stelligheid gezegd kan worden wat de oorzaken van dit deficit zijn.
24 In deze tabel – die de verdeling van de totale Europese dienstenhandel naar partnerland en/of
partnerregio weergeeft – wordt de intracommunautaire handel weergegeven in de lijn “EU15”.
Dienstenhandel en de Interne Markt 36