Dienstenhandel en de Interne Markt - E-thesis

Hoofdstuk 3: Analyse Interne Markt Hoofdstuk 3: Analyse Interne Markt
opleggen van standaarden, het uitoefenen van een dienst afhankelijk maken van het
verkrijgen van een licentie, en via het aankoopbeleid van de overheid.
Hoekman en Primo Braga (1997:291) stellen dat vele overheden de uitoefening van diensten
hebben onderworpen aan licentievereisten: de dienstverlener moet in het bezit zijn van een
(door de overheid uitgereikte) licentie alvorens hij zijn activiteiten mag opstarten. Ook in
België is het niet zo moeilijk om enkele voorbeelden van licentie-eisen te vinden. Zo mag een
financiële instelling niet opereren op het Belgisch grondgebied alvorens ze een erkenning
heeft gekregen van de CBFA 33 (De MUYNCK, 2002:25). Hetzelfde scenario in de
uitzendsector: bij het opstarten van uitzendactiviteiten moet de aanvrager een erkenning
aanvragen. Deze wordt enkel gegeven als de aanvrager aan bepaalde eisen voldoet.
Sommige van deze eisen (bv. het hebben van een vertegenwoordiger op het Belgisch
grondgebied, in het bezit zijn van een Belgisch diploma, …) zorgen er echter voor dat
buitenlandse dienstverleners meer moeilijkheden dan hun binnenlandse concurrenten
ondervinden om hun diensten op de Belgische markt te kunnen aanbieden (PILLU, 2005:14-
15).
Volgens Hoekman en Primo Braga (1997:291) zijn de meeste licentievereisten ingesteld om
de sector te beschermen tegen nieuwe concurrentie (al dan niet buitenlands). Deze
bescherming zorgt echter voor een marktsituatie waarbij de prijs van de aangeboden
diensten kunstmatig hoger ligt dan in het geval van een vrij dienstenaanbod, wat uiteraard
slecht is voor de consument.
Buiten deze licentie-eisen zorgt het gebrek aan uniforme of wederzijds erkende standaarden
en regelgeving tussen landen ervoor dat binnenlandse activiteiten worden beschermd, wat
een negatieve impact kan hebben op de consumentenwelvaart (Hoekman en Primo Braga,
1997:291). Dit kan echter via harmonisatie of wederzijdse erkenning verholpen worden 34 .
Verder kan ook het aankoopbeleid van de overheid erop gericht zijn de eigen bedrijven voor
te trekken, dit via formele eisen of via minder transparate methoden (Hoekman en Primo
Braga 1997:292).
Categorie D
Ten slotte hebben Hoekman en Primo Braga vastgesteld dat ‘discriminerende toegang tot
distributienetwerken’ de vierde categorie van handelsbelemmeringen is. Zo is een nieuwe
mobiele telefoonoperator in België afhankelijk van de bestaande infrastructuur die in handen
is van de drie grote operatoren, wat uiteraard geen bevordering betekent van de
markttoegang. Niet enkel in de communicatiesector, maar in het algemeen blijkt
marktpenetratie met nieuwe merken heel moeilijk te zijn. Men moet immers opboksen tegen
de bestaande merken die reeds een heel distributienetwerk hebben uitgebouwd. Hoekman
33 Commissie voor Bank-, Financie- en Assurantiewezen (CBFA).
34 Deze begrippen worden uitgelegd in deel ‘3.2.3 – Oplossingen voor handelsbelemmeringen’.
Dienstenhandel en de Interne Markt 47