Dienstenhandel en de Interne Markt - E-thesis

Hoofdstuk 1: Begrippen en problematiek Hoofdstuk 1: Begrippen en problematiek
De vijfde editie van de Balance of Payments Manual (BPM5) geeft geen concrete definitie
over het begrip dienst, maar ze beschrijft wel welke activiteiten worden aanzien als diensten
(zie deel 1.3.1). De manual on Statistics of International Trade in services (MSITS) geeft wel
een definitie voor diensten, al heeft ze deze geleend van de 1993 System of National
Accounts (1993 SNA):
“Services are outputs produced to order and which cannot be traded separately from their
production; ownership rights cannot be established over services and by the time their
production is completed they must have been provided to the consumers; however as an
exception to this rule there is a group of industries, generally classified as service industries,
some of whose outputs have characteristics of goods, i.e. those concerned with the
provision, storage, communication and dissemination of information, advice and
entertainment in the broadest sense of those terms; the products of these industries, where
ownership rights can be established, may be classified either as goods or services
depending on the medium by which these outputs are supplied.” (UNITED NATIONS
STATISTICS DIVISION, 2007)
Kortom, deze definitie volgt de klassieke opvattingen dat productie en consumptie gelijktijdig
gebeuren, al maakt ze ook de nuance door te stellen dat bepaalde diensten zo nauw verwant
zijn aan goederen dat de klassieke opvattingen over de scheiding goederen - diensten en de
gelijktijdigheid van de productie en consumptie bij diensten niet meer opgaan.
1.2.2.2 Definitie volgens de dienstenrichtlijn
In het voorstel voor een dienstenrichtlijn (dat besproken wordt in hoofdstuk 4) gebruikt de
Europese Commissie een andere definitie. Voor haar is een dienst “elke economische
activiteit, anders dan in loondienst, zoals bedoeld in artikel 50 van het [EG-] verdrag, die
bestaat in een dienstverrichting waarvoor een economische tegenprestatie wordt ontvangen”
(Art. 4 § 1 ontwerprichtlijn). Dit artikel 50 zegt dan weer:
“In de zin van dit Verdrag worden als diensten beschouwd de dienstverrichtingen welke
gewoonlijk tegen vergoeding geschieden, voorzover de bepalingen, betreffende het vrije
verkeer van goederen, kapitaal en personen op deze dienstverrichtingen niet van toepassing
zijn. De diensten omvatten met name werkzaamheden: a) van industriële aard, b) van
commerciële aard, c) van het ambacht, d) van de vrije beroepen. Onverminderd de
bepalingen van het hoofdstuk betreffende het recht van vestiging, kan degene die de
diensten verricht, daartoe zijn werkzaamheden tijdelijk uitoefenen in het land waar de dienst
wordt verricht, onder dezelfde voorwaarden als die welke dat land aan zijn eigen onderdanen
oplegt.” (art. 50 EG-verdrag)
Kortom, de EU-instellingen en verdragen geven een ruime definitie aan het dienstenbegrip.
Zo vallen zowel commerciële, ambachtelijke en industriële (dienst)verrichtingen onder het
begrip, net zoals de activiteiten van vrije beroepen. Essentieel is wel dat er een vergoeding
wordt geboden voor de geleverde prestatie, waardoor bv. vrijwilligerswerk niet als een
(economische) dienst wordt aanzien.
Dienstenhandel en de Interne Markt
10