Dienstenhandel en de Interne Markt - E-thesis

Hoofdstuk 4: Analyse Eu-beleid Hoofdstuk 4: Analyse Eu-beleid
andere lidstaat 54 . Het stelt dat enkel de regels van het land van vestiging (oorsprong) van
toepassing zullen zijn op een dienstverlener (art. 16 § 1), en dat het de verantwoordelijkheid
van de lidstaat van oorsprong is om de dienstverlener (en diens activiteiten) te controleren,
ook al biedt deze diensten aan in andere lidstaten (art. 16 § 2). Voor bepaalde controles kan
het oorsprongland wel de hulp inroepen van het doelland (art. 36). Verder verbiedt het
beginsel bepaalde bijkomende eisen te stellen aan een dienstverlener uit een andere
lidstaat: de verplichting om een vestiging op het grondgebied te hebben, de verplichting om
een vergunning aan te vragen, de verplichting om een vaste vertegenwoordiger te hebben
wonende in de lidstaat en de verplichting om de nationale regels na te leven zijn niet
toegestaan (art. 16 § 3). Belangrijk om weten is dat het oorspronglandbeginsel niet voor alle
regels geldt. Zo mogen eisen van openbare orde en veiligheid wel door de doellidstaat
worden opgelegd en gecontroleerd (Art. 19; Commissie, 2004:41), en is het beginsel niet van
toepassing op arbeidsvoorwaarden (zie kader 4.1) en enkele economische sectoren (post-,
gas-, water- en elektriciteitssector) (art. 17).
Kader 4.1: Samenspel van de dienstenrichtlijn en de detacheringrichtlijn
Ondanks de zware administratieve detacheringvereisten aangehaald in de analyse van de
Commissie (Commissie, 2002) wordt het basisprincipe van de detacheringrichtlijn (richtlijn
96/71/EG) behouden. Bij detachering van werknemers blijven de arbeidsvoorwaarden van
het land van tewerkstelling van kracht (Raad van de EU, 2004:3). Zo moeten werknemers
die door een niet-Belgische werkgever naar België worden gedetacheerd aan dezelfde
arbeidsvoorwaarden en lonen werken als hun Belgische collega’s.
De ontwerprichtlijn introduceert wel drie nieuwe elementen aangaande deze
detacheringrichtlijn (Richtlijn 96/71/EG:art. 24; Commission, 2004b:27)
1. De tewerkstellinglidstaat heeft de plicht na te gaan of de arbeidsvoorwaarden worden
nageleefd voor alle werknemers op haar grondgebied
2. De oorspronglidstaat wordt gedwongen samen te werken met de tewerkstellinglidstaat,
met als doel een betere en efficiëntere controle op de naleving van de arbeidsregels. Zo
moet de oorspronglidstaat op vraag van de tewerkstellinglidstaat controles uitvoeren bij
dienstverleners gevestigd op haar grondgebied.
3. Ongeoorloofde en zware administratieve vereisten worden verboden. Zo mag de
tewerkstellinglidstaat niet meer eisen dat de dienstverlener: a) een vergunning
aanvraagt, b) een vertegenwoordiger op het grondgebied heeft, c) sociale documenten
in het tewerkstellingland bijhoudt. Dit werd zo geregeld omdat dit deel uitmaakt van de
economische controle (art. 34) die - samen met de controle van de sociale documenten -
onder het oorspronglandbeginsel valt. Hierdoor is het de plicht van het oorsprongland
om na te gaan of de dienstverlener aan al haar wettelijke eisen voldoet.
54 Belangrijk om weten is dat dit beginsel enkel geldt bij dienstverlening in een andere lidstaat, en
niet bij vestiging (Commission, 2004b:18).
Dienstenhandel en de Interne Markt 63