Dienstenhandel en de Interne Markt - E-thesis

Hoofdstuk 4: Analyse Eu-beleid Hoofdstuk 4: Analyse Eu-beleid
handelsbelemmeringen voor diensten te verwijderen (Europese Raad, 2000:6). Ze vraagt de
Commissie 49 om deze strategie tegen eind 2000 uit te werken.
In december 2000 publiceerde de Commissie haar “Internemarktstrategie voor de
dienstensector” waarin een tweefasenaanpak bestaande uit een studiefase en een
uitvoerende fase wordt voorgesteld (Commissie, 2000). De eerste fase werd in 2002
afgesloten met de publicatie van het verslag “de toestand van de Interne Markt voor
diensten” door de Commissie (Commissie, 2002). In dit document worden de belangrijkste
belemmeringen op de Interne Markt geschetst: kwantitatieve beperkingen, nationaliteit- en
vestigingsvereisten, rechtsvormvereisten, waarborgvereisten, beroepskwalificatievereisten,
registratie– en vergunningsvereisten en allerhande andere vereisten 50 . Het rapport spreekt
zich echter niet uit over de al of niet wettelijkheid van deze handelsbelemmeringen. Dit was
immers voorbehouden voor de tweede fase: de fase waarin de Commissie een beleid
ontwikkelt om de handelsbelemmeringen zoveel mogelijk weg te werken. Op 13 januari 2004
liet de Commissie in haar beleidskaarten kijken: ze nam – op voorstel van toenmalig
Commissaris voor de Interne Markt Frits Bolkestein – het “voorstel van dienstenrichtlijn” aan,
waardoor de eerste stap van de (lange) wetgevende procedure was gezet (Commissie,
2004a).
4.2 Voorstel van een dienstenrichtlijn
4.2.1 Inhoud van de voorgestelde richtlijn
4.2.1.1 Doel, toepassingsgebied, reikwijdte en methode
Het rechtstreekse doel van deze (ontwerp)richtlijn is “de vergemakkelijking van de
uitoefening van de vrijheid van vestiging van dienstverrichters en het vrije verkeer van
diensten” (Europese Commissie, 2004: art. 1) door het verwijderen van wettelijke en
administratieve belemmeringen op grensoverschrijdende dienstenactiviteiten (European
Commission 2004b:3). Indirect geeft de Commissie aan dat deze vergemakkelijking tot doel
heeft de handel te stimuleren, en zodoende ook de werkgelegenheid en welvaart.
De richtlijn is van toepassing op “alle diensten van dienstverrichters die in een lidstaat zijn
gevestigd” (Art. 2 § 1). Bovendien wordt een zeer ruime definitie van het begrip dienst
gehanteerd (gebaseerd op de rechtspraak van het HvJ): “elke economische activiteit, anders
dan in loondienst, zoals bedoeld in artikel 50 van het [EG-] verdrag, die bestaat in een
dienstverrichting waarvoor een economische tegenprestatie wordt ontvangen” (Art. 4 § 1).
49 De Commissie heeft immers het wetgevend initiatiefrecht op het EU-niveau.
50 Een meer gedetailleerde opsomming werd reeds in Hoofdstuk 3 gegeven.
Dienstenhandel en de Interne Markt 60