SOA consensus 1997 - Huidziekten.nl

SOA DIAGNOSTIEK & THERAPIE RICHTLIJNEN 1997
6 Gonorrhoïsche urethritis en/of cervicitis bij _/_ (vervolg)
6.4 Mogelijke behandeling van ongecompliceerde gonorroe bij bekende kweekuitslag:
6.4.1 ß-lactamase negatieve N. gonorrhoeae (non-PPNG):
1e keus: procaïnebenzylpenicilline (Bicilline ®) 4.8 mE i.m. + probenecide 1 g per os ; [e]
2e keus: amoxicilline 3 g per os + probenecide 1 g per os. [e]
6.4.2 ß-lactamase positieve N. gonorrhoeae (PPNG): zie 6.3.1
6.5 Partner(s), onderzoek en behandeling (zie Hoofdstuk 1 "Het SOA-consult: organisatie/stroomschema"):
- altijd behandeling, bij voorkeur na afname van materiaal voor SOA onderzoek;
- epidemiologische “blinde” behandeling van partner(s) zonder voorafgaand lichamelijk en laboratorium
onderzoek: ceftriaxon 250 mg i.m. of ciprofloxacine 2x250 mg per os gevolgd door azithromycine 1 gram
per os (zie Hoofdstuk 5).
6.6 Controle na therapie
6.6.1 Indicaties voor een controle-test na therapie: [f]
- Verdenking van resistentie
- Monitoren van resistentie
- Geruststellen van de patient (emotionele reden)
- Asymptomatische infectie met N. gonorrhoeae
- Persisteren van symptomen
- Verdenking van ontrouw van patient bij innemen van voorgeschreven medicatie
- Mogelijkheid van herinfectie
6.6.1 Na therapie op grond van sneldiagnostiek (zie Hoofdstuk 5.3):
Indien uit de inmiddels bekende kweekuitslag blijkt dat de gekweekte N. gonorrhoeae gevoelig is voor de
gegeven therapie, dan is een controlekweek niet strict noodzakelijk.
6.6.2 Na therapie op grond van de kweekuitslag (6.4):
Een controlekweek is in deze gevallen niet strict noodzakelijk.
6.7 Complicaties van urogenitale N. gonorrhoeae infectie:
­ Pelvic inflammatory disease (PID): zie Hoofdstuk22.1
­ Gedissemineerde gonococcen infectie: zie 6.8.1
­ Verticale transmissie: neonatale gonorrhoische coniunctivitis (zie leerboeken).
6.7.1 Gedissemineerde gonococceninfectie
6.7.1.1 Diagnostische criteria:
- klinisch: acute arthritis, tenosynovitis, papulopustels, koorts, endocarditis, pericarditis, meningitis.
- microbiologisch: positieve kweken of PCR/LCR-test op N. gonorrhoeae van pustels huid, synoviale
vloeistof, bloed of liquor cerebrospinalis.
6.7.1.2 Indicatie voor therapie:
Verdenking op of aangetoonde gedissimineerde infectie.
6.7.1.3 Behandeling volgens de richtlijnen uit 1993 van de Centers for Disease Control (CDC):
Ceftriaxon 1 gram i.m. of i.v. elke 24 uur, cefotaxim 1 gram i.v. elke 8 uur òf ceftizoxim 1 gram i.v. elke 8 uur
tot 24-48 uur na het verdwijnen van symptomen gevolgd door medicatie per os (cefixim 2 dd 400 mg per os of
ciprofloxacin 2 dd 500 mg per os) tot een totale standaard behandelingsduur van 7 dagen. Bij gonococcenmeningitis
echter bedraagt de totale behandelingsduur 10-14 dagen en bij endocarditis 4 wk.
NB Indien uit de resistentie bepaling bij de kweek blijkt dat de N. gonorrhoeae gevoelig is voor penicilline kan
na aanvang van therapie met cefalosporinen overgestapt worden op ampicilline 1 gram elke 6 uur.
- 21 -