Israël in Openbaring door Hendrik Rijk van de Kamp

In Maleáchi 1:4 wordt gesproken over Edoms verwoesting en de verheerlijking van
Jehovah door meerdere volken dan Israël.
De Joodse opvatting dat met de val van het 'Edomitische' (= Romeinse) Rijk een
Israëlitisch rijk aanbreekt, is ook te vinden bij Flavius Josephus (Joodse Oudheden),
en in 4 Ezra en 2 Baruch. Vorst Messias zal dan heersen over de hele wereld. Men
baseerde zich voornamelijk op Daniël 7 dat de heerschappij over al de volken gegeven
zal worden aan de heiligen des Allerhoogsten, vers18, 22, 27.
De Oud-Testamentische geloofsverwachting leefde verder na de tijd van Jezus,
aangevuld met Zijn nieuwe openbaringen aan de apostelen. De meeste christenen uit
de eerste tijd na Pinksteren waren Joden. Zolang deze de meerheid vormden, of zolang
zij een groot aantal uitmaakten in de Christelijke kerk, bleef die verwachting levend;
hetzij min of meer helder.
Maar dat werd na enkele eeuwen anders. Het is droevig om te zien hoe deze
oorspronkelijk Joodse uitleg van de Bijbel verdacht werd door de vroegchristelijke
kerk. Men ontwikkelde een vergeestelijkingsleer en vervangingstheologie. Weliswaar
is de uitleg van de rabbijnen na de tijd van Christus, vermengd met eigen visies die
afbreuk deden aan de Bijbelse toekomstverwachting. Dat kon ook niet anders, omdat
de Christus der Schriften verwierpen. Daardoor werd hun geestelijk gezicht
verduisterd. Helaas, een aantal kerkvaders die leefden nadat de apostelen en hun
opvolgers gestorven waren, verwierpen niet alleen die Joodse uitleg over de
toekomstleer, maar wierpen ook de uitleg van de Heilige Schrift over het vrederijk
weg. Scherpe veroordelingen vielen hen ten deel die vast bleven houden aan de
eenvoudige letterlijke en geestelijke uitleg van bijvoorbeeld Openbaring 20. Hoe
kwam dat? Waarom was men zo verbitterd tegen de toekomstleer?
Heel eenvoudig. De haat tegen het Jodendom nam toe in de kerken. De Romeinse
wereld haatte de Joden en vervolgden hen. Maar dat de Christelijke kerk zo'n kwaad
ging overnemen was een ramp. Nogmaals, waarom kantte men zich tegen de
oorspronkelijke toekomstvisie?
Omdat de Joden, omdat Israël daarin een centrale laats zal hebben! Dát is de reden.
Men vond het chiliasme te 'Joods'. Alles wat herinnerde aan de Joodse verwachting
van het Messiaanse koninkrijk werd door steeds meer christenen afgewezen. De
duivel weet heel goed, beter dan veel theologen, dat Christus' heerlijkheid in de laatste
dagen het meest zal uitblinken in Israël. En door middel van de Joden in de hele
wereld. De duivel haat Christus en Zijn zaad die in de lendenen van de Joden liggen.
Want door hen zal de wereld met geestelijke inkomsten vervuld worden. Rom. 11:
112. Want indien hun val de rijkdom is der wereld en hun vermindering de rijkdom
der heidenen, hoeveel te meer hun volheid! De duivel probeert juist in het Koninkrijk
van Christus de leiders die gezag uitoefenen te infiltreren door de Bijbelse
toekomstverwachting verdacht te houden. Dat geeft effect. Niet zo, alsof Gods
knechten ter kwader trouw werkzaam zijn in deze zaak. Maar de verblinding die over
het Jodendom ligt, neemt ook plaats in de Kerk van Christus, als men Zijn beloften
tegenstaat, die verkleint en minimaliseert.
We beperken ons nu tot hen die vasthouden aan het 1000-jarig vrederijk. De discussie
rond het chiliasme heeft – in 't kort gezegd - 2 elementen bij hen die ervan uitgaan dat
de vervulling van Openbaring 20: 1-7 nog moet komen. Komt Christus Persoonlijk op
aarde, bindt Hij de satan en wekt Hij een aantal martelaren en gelovigen op
voorafgaand (pre) aan het duizendjarig Rijk, (pre-chiliasme) of komt Hij Persoonlijk
ná (post) het 1000 jarig rijk? (post-chiliasme) Duizend is in het Grieks chilia, vandaar
10