Israël in Openbaring door Hendrik Rijk van de Kamp

10:7 in tegenstelling met de hemel als de plaats, waar Christus is, gezeten aan de
rechterhand van God. In Lukas 8:31 en Openbaring 9:1 en 11, 11:17, 17:8, 20:1, 3;
komt het woord voor als een woonplaats van de duivels met satan als koning. De
Griekse vertaling van het Oude Testament, de Septuaginta, gebruikt het woord in Gen.
8:2, Deut. 8:7, Job 28:14, Ps. 42:8, 104:6, Jes. 51:10, Ezech. 26:19; waar overal
gesproken wordt van onpeilbare diepten in het hart van de aarde of zee.
Met de abussos in het Nieuwe Testament wordt verstaan de verblijfplaats van de
duivelen en boze geesten gedurende de tijd van de aardse bedeling. Deze plaats wordt
onderscheiden van de eigenlijke hel of poel van vuur waar de duivel en zijn engelen
eenmaal in geworpen zullen worden, waarvoor zij zo vreselijk bang zijn. De Schrift
geeft ons verder geen verklaring. Wel is het duidelijk, dat de satan gedurende de
duizendjarige heerschappij van Christus niet het luchtruim of de aarde zal mogen
bewonen. En dat hij dus ook nog niet geworpen is in de vuurpoel. Hij zal worden opgesloten
in die 'abussos', die afgrond, de plaats van de duisternis. De vraag, of hier ook
de zielen zijn van mensen die buiten Christus gestorven zijn en pas ná de algemene
opstanding bij de duivels in de hel zullen opgesloten worden, schijnt geen grond in de
Schrift te hebben. In elk geval is zeker, dat die uiteindelijke en eeuwige vreselijke
bestemming van duivelen en mensen de tweede dood genoemd wordt.
Christus heeft de sleutel van 'de put van de afgrond', dat is, Hij heeft de macht om te
openen en te sluiten. Deze sleutel van de afgrond geeft Christus nu mee aan die engel,
om nadat hij satan met zijn duivels in de afgrond heeft geworpen, deze boven hem te
sluiten en te verzegelen. Verzegelen wil zeggen, met autoriteit in de Naam van de
Gezagsdrager dit uit te voeren.
"En een grote keten in zijn hand."
Praktisch alle waarheden, wezenlijkheden en realiteiten worden in Openbaring
zinnebeeldig beschreven. Dit zien we ook in de Oud Testamentische profetieën en in
de gelijkenissen die Jezus uitsprak. Deze waarheden te vergeestelijken wil zeggen, die
toe te passen op het geestelijk leven van een individu of de Kerk in het algemeen.
De engel wordt figuurlijk beschreven, want engelen hebben geen hand. Een engel
wordt vertoond als een man; zijn keten betekent het bindend gezag waarmee de duivel
geketend wordt binnen een bepaalde plaats. Het is de koninklijke macht van de
verheerlijkte Middelaar, Die aan Zijn Kruis "de overheden en de machten uitgetogen
heeft." Co1 2:15. Christus had toen dadelijk satan in de afgrond kunnen werpen, maar
naar Gods raad heeft Hij hem toegelaten, al zijn macht en al zijn list te ontwikkelen
tegen Hem en Zijn rijk. Christus zal komen en hem Zijn wettig verkregen
kroondomein "de einden van de aarde" (Psalm 2:8) ontnemen. Hij gaat met Zijn
alomtegenwoordige majesteit met de engel, Zijn dienstknecht mee, en laat zo'n glans
van Zijn heerlijkheid uitstralen, dat we zelfs niet lezen van enige tegenweer van satan.
"En hij greep de draak, de oude slang welk is de duivel en satanas."
Op het gezicht van de grote keten, n.l. de koninklijke macht van Christus, werd satan
lam van ontzetting. Nu had deze engel slechts zijn opdracht te vervullen, hem te
grijpen en te binden, zodat hij gedurende al de tijd van Zijn gevangenschap zich niet
tegen Christus zou kunnen roeren of bewegen. Letten we hier op de opeenstapeling
van namen, aan de vorst der duisternis gegeven: de draak, een afzichtelijk monster,
zoals hij in de Openbaring twaalf keer genoemd wordt, als een verwoester van de
kerk; de oude slang waarmee wordt teruggewezen naar de zondeval, die zijn werk was
om de mens te verleiden "als een mensenmoorder van den beginne" (Joh. 8.44); de
duivel; de diabolus, de grove vernieler van Gods heerlijke schepping; de satan, de
28