Israël in Openbaring door Hendrik Rijk van de Kamp

Doch in de historie is er voor een volk, niet gelijk voor de enkele mens een lieflijke
rust, of een natuurlijke slaap, maar een neerliggen in marteling en lijden naar het
lichaam en een neerliggen in de dood naar de ziel.
Israël getuigt dan ook wel in zijn gebeden dat het dood is, en dat het herleven zal,
doch het gelooft niet in Hem, die zijn Leven is, Christus! Ja, zo onafscheidelijk is bij
dit volk het denkbeeld der opstanding uit de doden van het denkbeeld Gods, dat de
Joden alle dagen God aanspreken met deze titel: God onzer vaderen, die de doden
levend maakt! Is niet de cirkel des bestaans reeds in de natuur: leven, sterven,
herleven? De zon gaat op, gaat onder, en gaat weer op. In de Schrift is het niet anders;
daar lezen wij van verkiezing, verwerping en wederaanneming. En zo staan wij dan
met Israël voor die ontzettende wereld, welke neerligt in de dood, maar die op het
punt staat van te herleven.
Ook het land van Israël is tevens als een lijk in het graf, dat bewaard wordt tot de dag
der opstanding. Doch hoe duidelijk worden de profetieën, nu de tijden der vervulling
naderen! God werkt altijd door gebeurtenissen. En ziet nu, hoe de graven opengaan!
Een nieuwe wereld wordt ontdekt, een leven uit de dood! Ninevé is begraven
geworden als een mens, en gelijk een mens opstaat uit de doden, zo staat ook Ninevé
op. God gebood haar op te staan om te getuigen dat de profetieën waar zijn, als zei Hij
met zo vele woorden: "Sta op! Ninevé! en zeg dit ongelovig geslacht, dat Ik weer uit
het graf kan doen opkomen, wat er duizenden jaren in begraven lag, en getuigt gij,
opgegraven stenen, tot de wederhorigen, die het levend getuigenis van mijn Woord
niet willen aannemen: dat Ik door de mond der profeten gesproken heb."
Treffend, nietwaar, dat de gedenktekenen der profetische oudheid thans de museums
der machtigste en grootste volken moeten vullen. Welnu, Ninevé zelf is een profetie,
dat al het oude zal herleven, maar niet in de oude vorm. De oude zaken komen wel
weer voor de dag, doch niet in haar vorm, maar in haar wezen. De opstanding is het
nieuwe leven uit de oude zaadkorrel. Doch de opstanding zelf is zo waarachtig, dat
God het niet alleen bewijst in de opstanding van steden, maar zelf met die steden de
grote opstanding begint. Ja, dit zal zo voortgaan, totdat het paradijs weer zal gezien
worden, en het Jeruzalem Gods weer op aarde hersteld zal zijn. Openbaring 21 en 22.
O Nederland! Gij zult eens weêr
Het Israël van 't Westen worden!
God zal uw kerk met licht omgorden,
Uw koningen met Davids eer!
71