Israël in Openbaring door Hendrik Rijk van de Kamp

de eerwaardige prelaat Joh. Albr. Bengel 4 er aan gaf. Het heeft heden zonder twijfel
een veelbetekenende toekomst voor zich, hoewel kerkelijke orthodoxie het in elke
vorm met de ban vervolgt en men met inspanning van alle krachten dat stuk uit de
Bijbel probeert weg te exegetiseren.
Wij hebben bij Jesaja 65:25 en Jesaja 3:25 enige uitspraken van zodanige schrijvers,
die onvoorwaardelijk voor autoriteiten kunnen gelden, aangehaald en reeds daar de
overtuiging moeten verkrijgen, dat het profetische woord van het Oude Testament
ontwijfelbaar tot de aanneming van een aards rijk der heerlijkheid nog aan het einde
van deze tijd van de wereld noodzaakt.
Hier nu komt het profetische woord van het Nieuwe Testament bij en wel met een zo
bepaald, ondubbelzinnig getuigenis, dat de anti-chiliasten of tegenstanders van het
aannemen van een duizendjarig rijk genoodzaakt zijn, òf het canonische aanzien van
de Openbaring van Johannes te betwijfelen en dit boek voor niet-apostolisch te
verklaren, òf de hele uitleg van dit gedeelte van de Heilige Schrift als nog veel te
twijfelachtig en onzeker terzijde te schuiven. Men moet dat doen, als men ten minste
niet aan de woorden van de tekst op een wijze geweld wil aandoen, dat ieder
verstandig lezer met recht moet vragen, of dat nog uitlegging is of niet veeleer
mishandeling en vernietiging, óf men moet het duizendjarig rijk in het verleden en het
heden van de Kerk zoeken en uit de lijst van de laatste dagen wegschrappen.
Wij kunnen niet begrijpen hoe men 'in het belang van een vermeende 'correctheid
van de zuivere leer' ertoe kan besluiten de eerste en laatste van deze drie wegen
in te slaan. Want wat de eerste aangaat is het toch zeker veel correcter om niet
een gedeelte van het Woord van God op te offeren en daarmee aan de negatieve
kritiek het mes in de hand te geven, om tenslotte ook al het andere weg te snijden.
Wat het laatste aangaat, men weet niet waar men zich meer over moet
verwonderen, òf over het ontzaglijk verzwakken en vervluchtigen van het woord
van de profetie, òf over de ontzaglijke overwaardering van de tegenwoordige
toestand, dat men het waarschijnlijk probeert te maken, dat het duizendjarig rijk
en het binden van de satan, het eerste opstaan van de doden en de heerschappij
van Christus over de wereld reeds in deze vorm van de Kerk openbaar zou zijn
geworden.
Ook de middelste van de bovengenoemde drie wegen mogen wij niet inslaan, dat
wij de uitlegging van onze plaats zouden laten rusten, al is het ook voor het
praktische werk van een dienaar van het Woord aan te bevelen, dat hij de
gemeente van pogingen tot verklaringen verschoont, die maar al te licht
verwarring zouden kunnen aanrichten en dweperijen in de hand werken. Wij
moeten echter met ons Bijbelwerk tot aan het einde van de Schrift voortgaan en
kunnen niet voor ondiepten omkeren, die reeds menigeen het leven hebben
gekost. Maar we hebben de plicht op ons genomen, onze lezers met de hulp van
de Heere erover te brengen. 'Ik stel er belang in, schrijft een uitlegger, ten
opzichte van alle uitspraken van de Heilige Schrift een goed geweten te hebben,
geen van die met mijn hart weg te wensen en daarom met mijn verklaring geweld
aan te doen. Ik wens tot die alle mij op dezelfde wijze te plaatsen, als een
natuuronderzoeker, die de voorwerpen weer en weer beschouwt, ze onder de
microscoop neemt en dan getrouw bericht wat hij heeft gezien.' Met een
dergelijke gezindheid geven ook wij de resultaten weer van ons Schriftonderzoek
en zijn er zeker van, dat op die plaats, die bij ons het chiliasme inneemt en in die
4 J.A. Bengel (1687-1752) Bevindelijk Godgeleerde in de Lutherse kerk en auteur van vele boeken,
waaronder een Chronologie van de Bijbel en Uitleg over de Openbaring.
58