Israël in Openbaring door Hendrik Rijk van de Kamp

3. Diverse aspecten in Openbaring 20
a. Openbaring 20 de grondslag van geloofsverwachting
De uitleg van Openbaring 20 door de oude theologen is beschreven in de vorige
brochure: Toekomstverwachting voor de kerk van Christus. De visie van Nederlandse
theologen over de onvervulde profetie.
Daarin werd aangetoond dat de 1000 jarige binding van de satan door de meeste
theologen letterlijk verklaard wordt, door anderen als een langdurige bloeistaat van de
kerk. De meesten beschouwden dit tijdperk als verleden tijd, anderen als nog
toekomend.
De geloofsverwachting van de oude theologen en van de kerk in Nederland ging als
het ware ten onder tijdens de Franse Revolutie en de Franse overheersing in ons land.
De Heere verloste ons land van die vreemde overheersing, Nederland werd een
koninkrijk, maar Gods kerk bleef onder koninklijke alleenheerschappij. Groot was het
voorrecht dat de Heere terugkeerde naar de oude kerk der Hervorming en dat Zijn
Geest daar opnieuw krachtig werkzaam werd.
Nieuw leven ontstond er door een groot aantal bekeringen en met het nieuw leven
ontsproot ook weer de oude verwachting en hoop op de Levende God, Die trouw Zijn
Woord houdt. De bekering van het Jodendom kreeg nieuwe aandacht en de
verwachting van een bloeistaat van de Kerk kreeg nieuwe hoop. Vooral in de
Reveilkringen werd deze hoop levendig en door publicaties wijd verbreid. Na de
Afscheiding nam een aantal voorgangers deze geloofsverachting mee, preekten ze in
de kerken en verspreiden die in hun publicaties. Vanzelf ging dit niet zonder strijd en
tegenkanting.
De grootste tegenwerking kwam van een kant waarvan men het niet verwacht had. De
Dogmatieken die in de tweede helft van de 19e eeuw verschenen veroordeelden het
Bijbels chiliasme als een aardse verwachting die afkomstig was van de Joodse
overlevering, óf daarmee vermengd werd. Met deze verwachting op een aards
koninkrijk waren volgens hen ook de discipelen besmet. Zie Dr. A. Kuyper, E Voto
Dodraceno, toelichting op de Heidelbergse Catechismus deel II; Ds. H. E.
Gravemeijer, Gereformeerde Geloofsleer; Dr. H. Bavinck, Gereformeerde Dogmatiek
IV.
Ds. G. H. Kersten, De Gereformeerde Dogmatiek, volgde een halve eeuw later
hetzelfde spoor, hoewel zijn publicaties vóór de oorlog positiever waren. Dr. S.
Greydanus in zijn verklaring van Openbaring 20, blz. 497 schrijft: "Een eerste vraag
die zich nu voordoet, is wel: in welke tijd wij het hier geprofeteerde te denken hebben.
Waarop reeds terstond geantwoord moet worden, dat wij uit de plaatsing van dit
visioen achter het gericht van Openbaring 19:11-21 niet af te leiden hebben, dat
hetgeen ons thans geopenbaard wordt, ook eerst geschieden zal, wanneer het vorige
visioen zijn vervulling zal hebben verkregen." Op deze exegese rust hun dogmatiek.
Hoe nuttig deze dogmatieken ook geweest zijn in een tijd van theologische
verwarringen, op de punten van de onvervulde profetie weken ze bewust af van de leer
zoals de oude Nederlandse theologen geleerd hadden. Bewust, want ze erkenden dat
de oude theologen anders leerden dan zij.
Wij mogen de vraag stellen: met welk recht men de toekomstige vervulling van deze
beloften uit Gods Woord betwist door onder meer te stellen dat die beloften vervuld
zijn in een achterliggende periode waarin zelfs de duistere middeleeuwen vallen?
Als een aantal oude schrijvers toegestaan werd - in de genoemde dogmatieken - om te
geloven dat de 1000 jaar begonnen zijn met de tijd van Constantijn de Grote, toen de
19