Israël in Openbaring door Hendrik Rijk van de Kamp

INLEIDING
In de voorgaande brochure hebben we gezien hoe de gelovige toekomstverwachting
verminderde aan het eind van de 18 e eeuw, toen de Verlichting haar invloed deed
gelden in de kerken. In de tijd van het Réveil in de Nederlands Hervormde Kerken en
de daarop volgende Afscheiding rond 1835 en later, ontstond in de diverse
kerkengroepen niet alleen nieuw geestelijk leven, maar ook nieuwe belangstelling en
gelovige verwachting voor Israël en de volken. Een krachtige stimulans was
ongetwijfeld Isaac Da Costa en zijn gelovige medebroeders uit het Jodendom. De
gebedsbijeenkomsten voor Israël in die tijd geven duidelijk bewijs hoe intensief
sommige predikanten ermee bezig waren. Zie "twaalf redevoeringen uitgesproken in
de bidstonden voor Israël, door Dr. A. Capadose; www.theologienet.nl.
Helaas, aan het eind van 1800 en begin 1900 was de aandacht hiervoor op kerkelijk
niveau ver weggezakt en bleef het gebedsleven veelal beperkt tot de individuele
gelovigen.
Het is indroevig hoe de reactie van een aantal kerkelijke voorgangers in de afgelopen
20 e eeuw is geweest ten opzichte van de gelovige toekomstverwachting. Er zijn
predikanten, kerkenraadsleden, en gewone kerkmensen bedreigd met censuur
vanwege hun hoop op Israëls God ten aanzien van Zijn beloften. Terwijl ze hun hoop
verwoorden met de taal van de oude schrijvers. Ja, terwijl sommigen zich nog veel
soberder uitdrukten dan de (Puriteinse) oudvaders.
Sommige voorgangers namen het publiekelijk voor het ongeloof op, in hun antwoord
aan mensen die raad vroegen: 'Het is uw goed recht om aan de hand van genoemde
schrijvers te geloven dat er een heerlijke staat voor Gods kerk op aarde aanstaande is.
Maar dan houd ik mij ook het goed recht voor om het tegendeel te geloven. Maar om
de opvatting van een duizendjarig rijk mogen wij iemand niet zomaar verketteren. We
mogen niet profeteren, maar we zijn nabij het einde. De antichrist staat te komen die
alleen nog een korte tijd over de wereld zal regeren. En dan zal de Heere inzonderheid
nog werken onder het Jodendom. Christus zal Zijn uitverkorenen er nog uithalen en
dan zal het einde zijn. Onder de vaderen zijn er geweest die geloofden, dat de wereld
6000 jaar zal bestaan. Zij leerden dat ze de tijd van Christus' wederkomst niet wensten
te bepalen, maar dat zij die toch omstreeks het jaar 2000 verwachten.' 1
Anderen gingen zover, dat men hun medebroeders adviseerden om het land van Israël
niet meer het Beloofde Land te noemen. Want beloften voor het land gelden nu niet
meer.
Gelukkig kwamen er in diverse kerkverbanden na de stichting van de Staat Israël en
de verovering van Jeruzalem in 1967 een bezinning op gang. De literatuur die na deze
tijd is verschenen wordt hier niet behandeld.
De veroordeling van hen die aan de onvervulde profetie wilden vasthouden, had tot
gevolg, dat een aantal eenvoudige gelovigen, hetzij kinderen van God of andere
kerkmensen, hun geloof hierin bijna niet meer durfden vertellen aan hun medemens,
noch die publiceren. Enkele voorbeelden hiervan mogen dit aantonen. Uit deze mag
tevens gezien worden welke grote troost de trouwe Verbondsgod aan Zijn verdrukte
getuigen wil geven, te midden van hun verdrukking.
1 We mogen hierbij opmerken dat de meeste theologen stellen, dat de wereld 4000 bestond toen Jezus
geboren werd. Rond het jaar 2000 zou de wereld dan 6000 staan. Perkins, Bullinger en anderen stellen
vast dat de aarde 4000 jaar bestond bij de doop van Jezus, toen Christus Zijn ambtelijk werk begon en
het Koninkrijk der hemelen zijn aanloopfase verkreeg rond het jaar 27 van de Chr. Jaartelling. Deze
berekening kan met tal van bewijzen aangetoond worden, zie BIJBELSE CHRONOLOGIE van mijn
hand op www.theologienet.nl. De wereld zou dan ca. 2026/27 6000 jaar oud zijn.
5