Israël in Openbaring door Hendrik Rijk van de Kamp

- In Jozua 5 vers 13-18 wordt beschreven dat Jozua buiten het leger ging tot bij
Jericho. Daar ontmoette hij een Man met een zwaard in Zijn hand. Jozua, in lichte
overmoed, ging naar Hem toe en zegt: Zijt Gij van ons of van onze vijanden? Alsof hij
wil zeggen: Als U bij onze vijanden behoort dan zult U het weten! Die Man
antwoordde: Nee, maar Ik ben de vorst van het heir des hemels; Ik ben nu gekomen.
Daar had Jozua niet op gerekend. Tegelijk valt hij in diepste ootmoed neer voor de
Heere en zegt: wat spreekt mijn Heere tot Zijn knecht? De Heere antwoordde: Trek uw
schoenen af van uw voeten, want de plaats waarop gij staat is heilig land. Verder
onderwees de Heere Jozua wat hij doen moest om Jericho in bezit te nemen.
Kijk, zo gaat het nu nog. Er zijn mensen die de Heere vrezen en soms door Hem
worden onderwezen over de onvervulde profetie. Als Jezus, de grote Vorst van het
koninkrijk der hemelen iemand wil leren, verschijnt Hij in het gewaad van Zijn Woord
en Zijn Geest. En dan kan iemand nog zo overmoedig zijn, of nog zo ongelovig, als
dat gebeurt, … gegarandeerd, je valt voor Hem neer en vraagt: Wat is Uw wil? Dood
met Uw heilig zwaard mijn zin en wil en werk Uw wil in mij uit. Die verloochening
van eigen zin en wil wordt gesymboliseerd in het uittrekken van de schoenen. De
plaats waar men dan staat is heilig land, want de Heere spreekt. En als je dan staat
voor de onmogelijkheid dat God ooit Zijn beloften zal vervullen omdat alles, alles er
tegenin werkt en er tegenin strijdt, ja zelfs de kerk er tegenin bidt, … dan opent de
Heere de mogelijkheid door Zijn gebiedend woord. Dat wordt dan geloofd en
opgevolgd zoals bij Jozua. Alles strijd ertegen, maar de Vorst van het heir des hemels
strijd er vóór. En dan werkt de Heere Zelf uit wat wij nooit uit kunnen werken. En dat
doet Hij op Zijn tijd. Dan mogen wij door het geloof op de Belover zien.
En als de Heere Zijn belofte vervult en wij zijn dan niet meer op aarde maar mogen bij
Hem in de hemel zijn, dan wordt die vervulling de triomferende kerk bekendgemaakt.
Er is blijdschap in de hemel over één zondaar die zich bekeert. Hoeveel te meer
blijdschap zal er dan in de hemel zijn bij de bekering van Israël en de volken?
Blijdschap bij de Vader, vreugde bij de Zoon, vermaking bij de Heilige Geest. En de
engelen met de hele verloste schare zullen boordevol vreugde zijn, zoals niemand die
kan beschrijven of bevatten.
- Er zijn kinderen van God die in hun binnenkamer zo'n rijk gezicht kregen in de
heerlijke staat van Christus' kerk op aarde en in de vreselijke, ontzagwekkende
oordelen van de almachtige God die eraan voorafgaan, dat ze ervoeren wat Daniël
getuigt: Wat mij aangaat, mijn gedachten verschrikten mij zeer en mijn glans
veranderde aan mij; doch ik bewaarde dat woord in mijn hart, Daniël 7: 28. Daniël
was weggevoerd van Jeruzalem, van de Tempel en uit het Heilige Land. Wat doet hij
in den vreemde? Hij opent zijn vensters naar Jeruzalem en bidt tot zijn God. Waarom
met open vensters? 'Dat is nu weer echt zoiets van de Joden met hun dwaze
gewoonten'. Nee, Daniël zag op zijn trouwe Verbondsgod en dat uit zich in gebed en
in bepaalde gewoonten. De kern van zijn gebed was een belijdenis van de grote schuld
van zijn volk en het pleiten om terugkeer tot hun land. Daniël wist dat die beloften
niet vervuld werden tenzij dat de 70 jaar geëindigd waren. Deze werkzaamheden
bleven niet verborgen. Het resultaat was, dat de vijanden met grote hopen hem
beschuldigden bij de koning. Zo wilden ze hem 'onschadelijk' maken in het bedienen
van zijn functie.
Ja, zo gaat het nog. Die gelovig werkzaam mag zijn met de onvervulde profetie wordt
dikwijls aan de kant geschoven door andere kerkmensen en meestal van hen die een
voorname functie vervullen. Maar wat deed Daniël ondanks al die beschuldigingen?
Hij bad tot zijn God, ganselijk gelijk hij voor dezen gedaan had. Of het nu zijn functie
en zijn leven zou kunnen kosten, dat doet minder ter zake: Mijn God leeft, Hij zal Zijn
6