Israël in Openbaring door Hendrik Rijk van de Kamp

ideaal.
Voor deze letterlijke of reële opvatting pleit verder niet weinig de nadrukkelijke
herhaling van de uitdrukking tot zesmaal toe in de beperkte ruimte van enige weinige
kapittelverzen bij de apostelziener (20:2-7). Is het denkbaar dat een tijdvak, met zo
telkens en stellig herhaalde nadruk te kennen gegeven, in de taal van de ziener van de
Apocalyps (Openbaring) niets meer of anders zou bedoelen dan zeer in het algemeen
een ideale toestand van de Christelijke Kerk? Loopt het, bij die plechtige en krachtige
herhaling van het tijdvak en zijn (zij het dan ook letterlijke of symbolische) duur, niet
veeleer in het oog, dat die duizend jaren van de Christus - hetwelk is Messiasregering
bij Johannes - niet anders kunnen bedoelen, dan juist dat tijdvak van vrede,
Godskennis, heerlijkheid, door alle Godsprofeten vanouds voorspeld voor alle volken
van de aarde onder de scepter van de beloofde Koning en Verlosser uit Israël?
Met andere woorden, dat Messiaanse rijk op aarde, waarvan de verwachting op
zichzelf toch wel nooit aan de Joden door Jezus of Zijn apostelen verweten of
ontnomen is, mits alleen als gevolg en vrucht van een Messiaslijden erkend en
vastgehouden? Wat met gloeiende kleuren in allerlei bijzonderheden de Oud-
Testamentische profetie gedurende jaar duizenden van geslacht tot geslacht
verkondigd en voorgeschilderd heeft, zonder bepaling van jaren of eeuwen, datzelfde
nogmaals en voor alle volgende geslachten in de gemeente naar Christus' Naam
genoemd, maar met verrassende bijvoeging van de tijdsduur te herhalen. Ziedaar, het
doel voor Johannes weggelegd aan het slot van zijn apostolisch-profetische loopbaan.
Door dat getal nu bepaald van duizend jaren moge een bepaald afgepast tijdvak van
tien eeuwen, of wel een onbepaalde lengte van eeuwen te verstaan zijn, het wezen van
de zaak ligt niet in het aantal jaren, maar in het geheel enige, heerlijke en nog
aanstaande van dat bij eeuwen te rekenen tijdvak. Waaraan op een bepaald ogenblik
na ontzaglijke worstelingen, met de wederverschijning van de Heere, een begin en met
de loslating opnieuw van de vijand voor een kleine tijd (20:7) een einde zal worden
gemaakt.
In elk geval is (20:1 en vv.) het duizendjarig rijk bij Johannes dat sabbathische jaar
duizend, dat (volgens de bekende Joodse overlevering) op zes jaar duizenden van
arbeid en lijden in de orde van de Goddelijke bedeling moet volgen. In dat
Johanneïsche jaar duizend is dan nu de plaats verordend voor al die rijkdom van
beloften, waarvan van Israël profeten overvloeien en die in hun Goddelijke verheven
schilderingen niet alleen Palestina maar geheel deze aarde, niet het volk van Israël
alleen, maar alle volken van de wereld omvatten. Maar dan ook, omgekeerd tevens
van al die heerlijkheid en zegen en vrede en Godskennis op aarde en Palestina als
middelpunt en de zichtbare tegenwoordigheid van de Messias met de ontelbare schaar
van Zijn verlosten als onmiddellijke oorzaak verkondigen.
Dán en dán voor het eerst in al Zijn volheid en rijkdom, wordt het bewaarheid, dat
"God Koning zijn zal over de hele aarde, dat de Heere zal zijn één en Zijn Naam één;"
(Zach.14) dat "Hij, de Messias, Zoon van David, regeren zal van zee tot zee en van de
rivier tot aan de einden van de aarde", (Psalm 72) dat "de aarde zal zijn vol van kennis
van de Heere, zoals de wateren de bodem van de zee bedekken." "Te dien dage
wanneer de heidenen zullen vragen naar de wortel van Isaï, die staan zal tot een
Banier van de volken en wiens rust heerlijk zal zijn." (Jes. 11:9, 10) "Dat de berg van
het huis van de Heere zal vastgesteld worden op de top van de bergen, en dat Hij zal
verheven worden boven de heuvelen; en alle heidenen tot die zullen toevloeien en vele
volken zullen heengaan en zeggen: Kom, laat ons opgaan tot het huis van de God
Jakobs, opdat Hij ons lere van Zijn wegen en dat wij wandelen in Zijn paden. Want uit
Sion zal de wet uitgaan en het woord van de Heere uit Jeruzalem. En Hij zal richten
56