Israël in Openbaring door Hendrik Rijk van de Kamp

"Bij de uitlegging van de Schrift", zegt de verstandige Hooker, "heb ik als een vast
beginsel aangenomen, dat wanneer de letterlijke verklaring aannemelijk is, die, welke
het meest van de letter afwijkt, gewoonlijk de minst goede is."
"Laat ons", zegt Luther, "in de Schrift geen overdrachtelijke of verbloemde
spreekwijze zoeken, tenzij de letterlijke verklaring ons tot een klaarblijkelijke
tegenspraak voert." Dit nu is hier het geval niet. Niet alleen, dat er niets in de tekst
gevonden wordt, dat ons verplicht hem figuurlijk op te vatten, maar alles integendeel
noodzaakt ons om hem letterlijk te verstaan. Omdat toch hetzelfde woord in dezelfde
tekst voor geen twee verschillende uitleggingen vatbaar is, zo moet u, als u hetgeen op
de eerste opstanding betrekking heeft, figuurlijk verstaat, ook noodwendig zo verstaan
hetgeen de laatste betreft, omdat zij beide van dezelfde aard zijn. Iets dat u
onvermijdelijk tot het besluit leidt, dat u evenmin wilt, dat Hoofdstuk 20 van de
Openbaring geen woord zegt van de letterlijke opstanding.
Een terecht gewaardeerd schrijver, bisschop Thomas Newton, heeft gezegd: "Als de
Bloedgetuigen alleen in een geestelijke zin opstaan, dan zullen de overige doden
eveneens in een geestelijke zin opstaan, maar als de overige doden werkelijk opstaan,
dan zullen ook de martelaars zo opstaan. In dit punt kan tussen deze twee geen
verschil bestaan. Laat ons toezien, dat wij niet door de eerste opstanding voor een
zinnebeeldig iets te houden, oorzaak worden, dat anderen evenzo handelen met de
tweede en evenals Hymeneüs en Filetus van de waarheid afwijken, zeggend dat de
opstanding al geschied is en het geloof van sommigen verkeren. 8
De heilige Paulus zinspeelt ook op de eerste opstanding als hij verklaart in 1
Thessalonicenzen 4: 6, dat de doden in Christus eerst zullen opstaan. En 1 Korinthe
15: 23, dat een iegelijk levendig gemaakt zal worden in zijn eigen orde, Christus de
Eersteling, daarna die Christus toegedaan zijn bij Zijn komst; en dan zal het einde
zijn, na de algemene opstanding. Kortom, dat er zo'n gelukkige tijd als het
duizendjarig rijk zijn zal, dat het koninkrijk en de heerschappij en de grootheid der
koninkrijken onder de gehele hemel aan het volk der Heiligen des Allerhoogsten zal
gegeven worden, Daniël 7: 27; dat Christus de hemelen tot Zijn erfenis en de einden
der aarde tot Zijn bezitting zal hebben, Psalm 2: 8; dat de aarde vervuld zal worden
met de kennis des Heeren, gelijk de wateren de zee bedekken, Jesaja 11: 9; dat de
volheid der heidenen ingaan en geheel Israël zalig zal worden, Romeinen 11: 25, 26;
ja met één woord dat het koninkrijk der hemelen op aarde bevestigd zal worden, … is
de klare en uitdrukkelijke leer van Daniël en van al de profeten zowel als van de
heilige Johannes. En wij bidden dagelijks om de vervulling daarvan door te zeggen:
Uw Koninkrijk kome! Maar Johannes is de enige onder al de profeten die bijzonder en
met ronde woorden heeft verklaard, dat de Bloedgetuigen zullen opstaan om deel te
verkrijgen aan de gelukzaligheid van dit Koninkrijk; en dat het op aarde 1000 jaren zal
duren.
De Joodse kerk voor hem en de Christelijke kerk na hem heeft geloofd en geleerd dat
dit 1000 jarig rijk het zevende duizendtal jaren der wereld zijn zal. Een grote menigte
van aanhalingen kon in dit opzicht, beide uit Joodse en Christelijke schrijvers te berde
worden gebracht. Maar ik begeer slechts enkele weinige van de voornaamste van elk
uit te kiezen. Wie het wenst kan een groot getal daarvan bij Doctor Burnett en andere
schrijvers die over dit onderwerp gehandeld hebben bijgebracht, vinden.
Onder de Joodse schrijvers zegt rabbi Ketina, zoals verteld wordt in de Gemara of de
uitlegging van de Talmoed: dat de wereld 6000 jaren duurt en 1000 jaar zal woest
liggen; dat is, dat Gods vijanden zullen verstrooid worden; waarom er gezegd wordt
8 Vanaf hier tot het citaat van Mede, is overgenomen uit de gedrukte versie van Thomas Newton, (1704
1782) bisschop van Bristol, een geleerd, Bijbels auteur.
65