Israël in Openbaring door Hendrik Rijk van de Kamp

ijzonder oordeel van God aankondigt of afbidt, dat zij die op Hem en op Zijn volk
vergramd zijn - in tegenstelling tot Zijn gunstgenoten - niet zullen opstaan.
Mozes die de geslachten van Israël vóór zijn heengaan zegende, bidt: "Zegen Heere
zijn (van Jacob) vermogen, en zie het werk van zijn handen met welgevallen aan.
Verpletter de lendenen van hen die tegen hem opstaan en hem haten dat zij
niet weer opstaan."
Zingt David het niet als een overwinningslied over "de werkers van ongerechtigheid":
"zij zijn neergestoten en kunnen niet weer opstaan?" Zoals hij het om Godswil van de
Heere vraagt over zijn tegenstander: "Hij doe hen vallen in het vuur, in diepe kuilen,
dat zij niet weer opstaan."
Over de wereldmacht die God en Zijn Messias vijandig zijn, roept Jesaja: "Die
wagens en paarden, heer en macht doet uittrekken, samen zijn zij neergeslagen, zij
zullen niet weer opstaan."
Ook Jeremia smeekt in dezelfde zin: "U zult dan tot hen zeggen: "Zo zegt de Heere
van de heirscharen, de God van Israël: Drinkt en wordt dronken, en spuwt en valt
neer, dat u niet weer opstaat door het zwaard dat Ik onder u zenden zal." De man van
Thekoa roept over de zondaars uit het Tien Stammenrijk die zich niet willen bekeren:
"Die daar zweren bij de schuld van Samaria en zeggen: Zo waarachtig als uw God van
Dan leeft en de weg van Berseba leeft! - zij zullen vallen, en niet weer opstaan."
De eerste opstanding in verband met uitspraken van de Heilige Schrift in het
Nieuwe Testament.
Ook over veel uitspraken van het Nieuwe Testament geeft de voorzegging van de
eerste opstanding in Openbaring 20 licht. Hoe moet men Lukas 14: 14 anders
verklaren? Als men gedrongen door de liefde van Christus, "armen, verminkten,
kreupelen en blinden" nodigt tot de maaltijd, die men bereid heeft, dan zou men nu
daarvan de zaligheid ondervinden en eens het genadeloon ontvangen: "U zult zalig
zijn, omdat zij niet hebben om u te vergelden; want het zal u vergolden worden in de
opstanding van de rechtvaardigen." Hier is ontegenzeggelijk sprake van een
bijzondere opstanding, van de algemene onderscheiden. "De toevoeging 'rechtvaardigen'
zou volstrekt doelloos zijn, wanneer Hij aan de algemene opstanding had gedacht,
welke Hij bijvoorbeeld in Joh. 5:28, 29 beschrijft.
Hij onderscheidt integendeel, evenals Paulus in 1 Cor. 15:23 en Johannes in
Openbaring 20:5, 6, tussen een eerste en tweede opstanding en drukt daardoor op deze
zo dikwijls weersproken leer, het stempel van Zijn onbedrieglijk Woord." "In ieder
geval houdt dit woord een kiem in, welke in de latere Apostolische brieven verder zal
worden uitgewerkt. Wat Paulus en Johannes schrijven over wat tussen de eerste en
tweede opstanding in ligt, laat de Heere hier onaangeroerd, zonder dat Hij met hen in
tegenspraak komt."
Nog duidelijker spreekt de Heere Jezus van een afzonderlijke opstanding in Lukas 20:
34-36. Hier treffen ons verschillende lichtpunten. Allereerst: tegenover 'déze eeuw' of
'dìt tijdvak' wordt gesteld 'dié eeuw' of 'dàt tijdvak'. Hier blijven wij met de periode
waarvan Christus hier spreekt - dus ook met de opstanding die aan "het ontvangen van
die eeuw" verbonden is - aan deze zijde van de jongste dag, waarop de algemene
opstanding zal plaats hebben. Dan is er niet meer sprake van een 'eeuw,' maar van 'de
eeuwigheid'. Geboden is niet aan het opmerkelijke: "de opstanding uit de doden,"
voorbij te zien. Het woordje, dat in het oorspronkelijke staat, wordt toch heel dikwijls
in deze zin gebruikt: 'van tussen', 'tussen uit'. Dit wordt nooit gezegd van de algemene
opstanding. Dan is het altijd: "de opstanding van de doden". Terwijl dus een groot
107