Klik hier voor mijn boek in PDF

graferen gegeven. Ik liet de mensen hun naam op een
papiertje schrijven en kalligrafeerde vervolgens hun
naam in fraaie
letters op het diploma. Ik was aangevan‐
gen
met een verkoopprijs van $ 8.‐ per stuk. De dollar‐
koers destijds was $ 1.‐ voor ƒ 3,60. Al snel stond er een
rij mensen voor mijn tafel om een diploma te kopen. Nel
incasseerde de $ 8.‐, wat al gauw een probleem gaf met
wisselgeld. Toen hebben we de prijs maar gewijzigd naar
$ 10.‐. De rij werd er niet minder door. Het was zo’n ont‐
zettend succes, dat al snel fotografen van allerlei vakbla‐
den foto’s kwamen nemen en interviews afnamen. Er
werden zelfs radio‐ en televisieopnames van gemaakt.
Zo’n slimme Hollander, dit was nog nooit vertoond!
De beurs duurde 3 dagen. Helaas waren na de tweede
dag de diploma’s uitverkocht. Ik heb nog van alles ge‐
probeerd om ze daar te laten drukken, maar daar was de
tijd te kort voor. De techniek in 1984 was anders dan nu.
Dus de derde dag, zonder hoge hoed en zonder klompen,
hebben wij ons toegelegd op de verkoop van de scharen.
De hoed en de klompen heb ik geruild met een paar
Mexicanen voor een sombrero.
Ook hadden wij een aantal monsters van onze eigen pro‐
ductieartikelen op tafel gelegd.
Een bevriende relatie van mij uit Nederland, de heer
Houtkoop uit Limmen, fabrikant van een elektrische
haarlakverstuiver, had mij gevraagd een paar onderdelen
mee te nemen voor een klant van hem in Amerika. Zij
zouden dit bij mij op de stand komen ophalen. Die och‐
tend betraden er twee heren met Italiaans voorkomen, in
keurige maatkostuums, blinkende lakschoenen en das‐
spelden met briljanten zo groot als stuiterballen, mijn
stand. Zij stelden zich voor als Mike Scrudato en Jerry
113