Klik hier voor mijn boek in PDF

Hoofdstuk 54
Waarom?
Toen Marcel nog maar net kon lopen, bleek al dat er een
voetballer geboren was. Hij schopte tegen alles wat rond
was en van al zijn speelgoed was het alleen de bal waar
hij mee speelde. Op zondag ging ik met hem naar het
Kralingse Bos, waar we dan weer voetbalden. Twee bo‐
men waren de goal en ik de keeper. Wanneer wij dan aan
het voetballen waren, bleven de mensen staan. Sterker
nog, ze kwamen wekelijks terug om te kijken.
Op zijn 5e jaar ontdekte een vriend van ons, Wim Roeffel,
zijn kwaliteiten. Wim was sportmasseur en had toegang
in de voetbalwereld. Hij zorgde ervoor dat Marcel lid
kon worden van Aeolus, een club in Rotterdam. Al was
hij nog niet oud genoeg, werd hij toch aangenomen. Hij
kwam in een jeugdelftal waar ook de zoon van Wim Ro‐
effel, Danny, in speelde. Marcel was een aardig ventje,
echter ook al zelfingenomen, eigenwijs en egoïstisch,
maar dat schijnt bij profvoetballen te horen. Naarmate de
jaren verstreken, bleek dat hij een talent was.
Uiteindelijk heeft hij op het hoogste niveau gespeeld bij
PSV, Fortuna Sittard en Helmond Sport.
Als ik er op terugkijk, heb ik hem veel te veel verwend.
Hij was 16, toen had hij een brommer, met 18 een auto en
alles kon en mocht. Hij is nooit geremd in wat hij wilde
en keuzes voor school heeft hij altijd zelf mogen bepalen.
Ondanks zijn lichte handicap van slechthorendheid deed
hij het prima. Na de middelbare school wilde hij naar het
CIOS in Sittard. Uiteraard was dat geen probleem, zelfs
niet dat hij daar intern wilde gaan wonen. Als vanzelf‐
268