Klik hier voor mijn boek in PDF

soort bouwkeet op het terrein waar de bungalows ge‐
bouwd werden. We werden ontvangen door een juf‐
frouw achter de balie, die ons meedeelde dat George on‐
derweg was en ze vroeg ons even plaats te nemen. Na
enige minuten ging de deur open en stapte er iemand
binnen. Het was een vrouw van ongeveer 2 meter lang,
ze was gekleed in een spierwitte jurk van haar nek tot
haar enkels, ze had knalrood haar tot op haar billen en er
zat een gifgroene papagaai op haar schouder. Adrie en ik
keken elkaar aan en vervolgens weer naar de vrouw. Op
dat moment draaide de papagaai zich om en sprak de
woorden: “Godfrrrrdomme, lekker kontje hè.” En dat
herhaalde hij een aantal keren. Eventjes dacht ik dat ik
een delirium had, maar het was zo komisch dat wij bei‐
den in een deuk lagen. Nadat wij weer een beetje tot rust
waren gekomen begon Adrie een praatje met die vrouw
te maken. Ze vertelde ons dat zij getrouwd was met een
Nederlandse zeeman,
die de papagaai deze woordjes
geleerd had.
132