Klik hier voor mijn boek in PDF

Ron zei: “Dat is mijn oom. En samen uit samen thuis.”
Waarop de agent antwoordde: “Nogmaals, het gaat om
hem, niet om jou. We hebben geen
reden om jou te arres‐
teren.”
En hij verzocht hem om door te lopen. Hierop
antwoordde Ronnie: “Nou, dan geef ik je een reden!”
Vervolgens gaf hij de agent een gruwelijke klap op zijn
bek. Uiteraard ging Ronnie toen ook in de handboeien en
belandde op de achterbank van een andere politiewagen.
We werden afgevoerd naar, wat later bleek, de gevange‐
nis van Napels en daar werden we opgesloten. Door de
grote hoeveelheid alcohol en pepper spray was dit alles
langs me heen gegaan.
De volgende ochtend om een uur of 7 werd ik wakker,
liggend op een bank, met kettingen aan mijn voeten en
kettingen aan mijn handen. Ik begreep werkelijk niet wat
er aan de hand was en wat er gebeurd was en riep een
van de dienstdoende cipiers. Deze opende de deur, zei
vriendelijk goedemorgen en verwijderde de kettingen
van mijn handen en voeten. Hij zei me, dat de kettingen
voor mijn eigen veiligheid waren geweest, daar ik ’s
nachts nogal onstuimig was geweest. Ik vroeg de cipier
waar mijn neef was. Hij zei: “Loop maar mee, dan breng
ik u naar hem toe.” Hij opende een andere cel en daar zat
Ron in dezelfde situatie als ik. Op een andere bank lag
een grote zwarte neger te slapen. Mijn zwager Rob zei
altijd: “Als je in Amerika in de gevangenis komt, word je
onmiddellijk verkracht door een neger.” Uiteraard was ik
nog redelijk onder invloed van de avond ervoor. Reso‐
luut stapte ik op de neger af, tikte hem op zijn schouder
en zei: “No bullshit, don’t try to fuck me!” Dit nam hij me
uiteraard niet in dank af, met als gevolg dat we bijna in
een gevecht verwikkeld
raakten. Hij zag er echter vanaf
151