Klik hier voor mijn boek in PDF

gedurende een half uur werd begeleid door dolfijnen. Ze
zwommen met ons mee en tuimelden naast de boot. Een
heerlijk schouwspel, zeker als je dat nog nooit hebt ge‐
zien.
Na ongeveer drie uur varen kwamen wij aan het
einde van onze tocht. We moesten nog ongeveer 15 km
over zee om weer thuis te komen. Normaal gezien, en zo
zag het er ook naar uit, zou dit ongeveer een half uurtje
in beslag nemen. Echter toen we halverwege waren,
werden we overvallen door een tropische storm. Dat ge‐
beurt daar regelmatig, maar deze had ik niet aan zien
komen. Binnen de kortst mogelijke tijd veranderde de
Golf van Mexico van een glad zeetje in een kolkende
massa. Naarmate de tijd verstreek groeiden de golven
van niks naar 2 tot 3 meter. Mijn boot was daar absoluut
niet geschikt voor, met een diepgang van 50 cm. en het
dek dat zich maar 1 meter boven de waterspiegel be‐
vond.
Ik kreeg het erg benauwd, maar had geen keus. Gelukkig
durf ik te zeggen dat ik een goede zeeman ben en ik had
ervaring in dit gebied. Ik gaf Peter en Martin de opdracht
een zwemvest aan te trekken, zo ver mogelijk achterin te
gaan zitten en zich goed vast te houden. Op dat moment
waren we ongeveer 1 km uit de kust en 3 km verwijderd
van de riviermonding.
Ik was wel wat gewend uit de tijd dat ik vaarde, maar dit
was andere koek. Ik hield mezelf voor: “Hou het hoofd
koel en blijf rustig.”
Daarbij had ik ook nog de pech dat het laag water was,
dus moest ik goed oppassen voor de zandbanken die ik
niet kon zien door de hoge golven. Mijn grootste zorg
was dat de motor niet zou afslaan, want dan had ik geen
enkele kans meer. De boot werd ruw opgetild en opzij
141