Klik hier voor mijn boek in PDF

woorden en met een enthousiast publiek was mijn ver‐
jaardag super geslaagd.
Vanaf dat
moment bestond mijn leven uitsluitend uit
feest
vieren. Ik vertoefde het grootste gedeelte van het
jaar in het buitenland en de resterende tijd begaf ik me
onder het groot van Eindhoven. Ik reisde met PSV mee
naar alle uitwedstrijden en uiteraard had ik een stoel in
de PSV business club. Achteraf gezien was dit natuurlijk
een overdreven luxe. Bij elke thuiswedstrijd was ik aan‐
wezig in de businessclub, waar het altijd feest was. Beta‐
len ging met een creditcard en eens per maand kreeg je
de rekening van PSV. De voorzitter van PSV, Rutten, was
inmiddels één van mijn vrienden geworden en zoals ik
daar rondliep, dacht iedereen dat ik de eigenaar was. Na
dit een aantal jaren gedaan te hebben, heb ik wel eens
berekend dat het me ongeveer ƒ 1000,‐‐ per doelpunt
heeft gekost. Eigenlijk van de gekke, maar wel bijzonder
leuk om mee te maken.
Ik heb fantastische hoogtepunten meegemaakt. Eén
daarvan was, toen PSV kampioen werd, ik toestemming
kreeg van Kees Ploegsma om na de wedstrijd op de mid‐
denstip “You’ll never walk alone” te mogen zingen. Dat
was geweldig om te doen voor een publiek van 28.000
uitzinnige PSV supporters. Tijdens het zingen kwam
Bobby Robson, de trainer, bij me staan. Hij nodigde me
uit, om ’s avonds tijdens het grote kampioensfeest, dit
nog een keer met hem samen op het podium te zingen
voor de spelers. Ook dat was natuurlijk heel erg leuk en
we zijn zelfs samen op tv geweest.
175