Klik hier voor mijn boek in PDF

de vierdaagse begonnen. We hadden een prachtig hotel
in Nijmegen geboekt met alles erop en eraan, onder an‐
dere een sauna, een zwembad, een masseur en niet te
vergeten
uitstekend eten.
Alle acht hebben we de vier dagen vol gemaakt. Eerlijk
gezegd zat ik er na twee dagen helemaal doorheen en
wilde ik de derde dag, de zwaarste, de zeven heuvelen‐
tocht, de pijp aan Maarten geven.
’s Morgens zei ik tegen Chris: “Ga jij maar, ik blijf in
bed.” Waarop Chris vroeg of ik zo’n last had van blaren.
Ik antwoordde, dat ik helemaal geen blaren had. Hij liet
me zijn voet zien, zijn grote teen was helemaal zwart en
één grote blaar. “Okay” zei Chris, “Maar ik ga wel en
vind jou een watje! Erger nog, toen we begonnen, had jij
mij nodig en heb ik me aan jou aangepast. Nu heb ik jou
nodig en laat je me zakken.” Dat was precies wat ik no‐
dig had. Ik heb mijn schoenen aangedaan en we zijn de
laatste twee dagen ingegaan.
Toen we op de vierde dag over de eindstreep kwamen,
werden we verwelkomd met een grote bos gladiolen. Het
was zeer zwaar geweest, maar we waren beiden zeer
trots en voldaan, dat we het toch maar mooi gedaan
hadden.
’s Avonds hebben we een feestje gevierd. We hadden alle
acht de eindstreep gehaald. Een fantastische ervaring en
voor mij een herhaling uit mijn jonge jaren. Toen had ik
hem ook gelopen, in mijn diensttijd als Marinier. Maar
deze keer von d ik toch wel heel bijzonder na mijn opera‐
tie. Samen met Chris had ik het toch maar mooi voor el‐
kaar gekregen.
219