Klik hier voor mijn boek in PDF

Taiwanees vermeld. Helaas, deze taal beheers ik niet. Ik
stond daar een beetje verloren op het station, toen een
vriendelijke jongeman mij in het Engels aansprak en
vroeg of hij mij kon helpen. Ik zei hem wat ik wilde,
waarop hij antwoordde: “Dat komt goed uit, ik woon aan
het strand en ben op weg naar huis. Ga maar met mij
mee dan komt het goed.” Na een treinreis van ongeveer
een uur door een prachtig landschap, bezaaid met tem‐
pels en oude dorpjes waarbij we stopten (het was een
soort boemeltreintje), kwamen wij op de plaats van be‐
stemming. De jongeman
vertelde tijdens de rit over de
tempels en dorpjes, hij studeerde in Taipei en zijn vader
was arts in dat kustplaatsje. Daar aangekomen nodigde
hij mij uit. Hij ging die dag met zijn vrienden surfen en
vissen aan het strand, dat leek mij wel wat. Nadat
we de
hele dag aan het strand waren geweest werd ik uitgeno‐
digd om bij zijn ouders thuis te komen. Terwijl zijn moe‐
der de door ons gevangen vis op traditionele wijze kook‐
te, dronk ik met zijn vader op het terras een chinees wijn‐
tje. Het eten was heerlijk en met stokjes eten ging mij
goed af. Ik bedankte zijn ouders en ze brachten mij naar
het station om naar Taipei terug te gaan. Het was een
onvergetelijke dag geweest.
In het hotel aangekomen, nam ik nog een drankje in de
bar. Het was daar erg gezellig en druk. Een pianist met
zangeres vermaakte de boel en er werd driftig gedanst.
Natuurlijk duurde het niet lang voordat ik de microfoon
had en een paar liedjes ten gehore bracht en uiteraard
een duet met de mooie zangeres zong.
Ik kwam in gesprek met twee mannen uit Australië wel‐
ke ook voor zaken daar waren. Het waren handelaren in
geld, ze hebben me uitgelegd wat dat betekende, maar
89