Klik hier voor mijn boek in PDF

Hoofdstuk 6
Vakantie bij de Indianen en het schrikbeeld van
de Vietnam‐oorlog
De laatste reis had mij financieel natuurlijk geen winst
gebracht,
maar mijn schuld bij Van Nievelt Goudriaan
was
geheel ingelost.
Een
ander baantje zoeken was nu wel noodzakelijk. Dit
had
ik al snel gevonden bij een bananenimporteur aan
h et Noordplein in Rotterdam. ’s
Morgens om 4 uur moest
ik daar beginnen, het werk bestond uit het uit de vracht‐
wagen sjouwen van bananenstammen en deze naar de
rijpingscellen brengen. Ongeveer rond 10 uur was het
werk gedaan en dan kreeg je je daggeld à ƒ 35,00 contant
uitbetaald. Vervolgens spoedde je je onmiddellijk naar
het Noordplein, waar de kroegen al open waren en het
Zeeuws koffiehuis een soort clubhuis was voor ons soort
werklieden. Er werd veel gekaart en gebiljart. En de bal‐
len gehakt van tante Sjaan waren absolute top. Nadat ik
dit een paar maanden had gedaan, begon het op onver‐
klaarbare wijze toch weer te kriebelen en wilde ik weer
naar zee. Er werd me een reis aangeboden in mijn nieu‐
we functie als lichtmatroos die me wel aansprak. Van
Nievelt Goudriaan had twee zeevaart coasters verkocht
aan Uruguay en deze moesten worden weggebracht. Na
enige voorbereiding gingen we op weg met acht man.
Vanwege de afstand en de toch wel mogelijke gevaren,
voeren we met de twee coasters samen op. Na een stop
van een aantal dagen op de Canarische Eilanden, waar
alle tanks werden volgeladen met brandstof, olie en wa‐
ter, ving de echte reis aan. Er was uitgerekend dat de
38