Klik hier voor mijn boek in PDF

zijn slof schieten als ik weer eens eigenwijs was. Dat loste
hij op door me een paar flinke schoppen onder mijn kont
te geven.
Enige weken later arriveerden wij in de havenstad Genua
in Italië. Na het avondeten gingen wij met een groepje de
wal op. Er was daar een uitgaansplek waar voornamelijk
zeelui vertoefden met
restaurants, cafés, dancings, hoe‐
ren, noem maar op. De
algemene benaming hiervan was:
“het straatje van alles”.
Onderweg daar naartoe ontdekte
ik een muziekwinkel waar een prachtige gitaar in de eta‐
lage stond voor een prijs van 60.000 lire (toen ± 75 gul‐
den). Een aantal jaren
daarvoor had ik een behoorlijk
tijdje accordeonles gehad.
Ik was weliswaar geen virtu‐
oos, maar had wel aanleg
voor muziek. De volgende dag
heb ik aan d e kapitein
een voorschot op mijn gage ge‐
vraagd om die gitaar te kunnen kopen, wat ik ook kreeg.
Na het middageten ben ik de wal opgegaan met mijn
60.000 lire op zak. Toen
ik weer door “het straatje van
alles” liep, stond daar
een man aan een klein tafeltje het
zogenaamde “balletje‐balletje”
spel te spelen. Nieuwsgie‐
rig als ik was, g ing ik staan kijken. Er stond een Engels‐
man bij en die won keer
op keer grote bedragen. Op een
gegeven moment zei
de “balletje‐balletje” man dat hij
niet meer mocht spelen. Mijn kennis van de Engelse taal
was op dat moment zo ver gevorderd dat ik dit wel be‐
greep. De Engelsman kwam naast me staan en vroeg me
hoeveel geld ik bij me had. In mijn naïeve eerlijkheid zei
ik, dat ik 60.000 lire had. Hij frommelde in zijn zakken en
stopte me nog eens 40.000 lire in mijn hand. Hij zei tegen
me, dat ik op zijn teken, die 100.000 lire die ik nu had,
moest spelen. We zouden de winst delen. Op zeker mo‐
ment gaf hij het teken en gooide ik mijn 100.000 lire op
28